Κυκλάμινο, μήπως ποθείς
τη μοίρα σου ν’ αλλάξεις
κι αντί ν’ ανθίζεις στα βουνά
σε βάρκα πλάι ν’ αράξεις;
Κυκλάμινο, ένα λόγο σου
σοφό πες μου κι εμένα,
που ζω μες στην πατρίδα μου
σα να ’ρθα από τα ξένα.… Διαβάστε περισσότερα
Category Archives: Ποιήματα
Φθινοπωριάζει…
Τα πλήκτρα κάθε φθινοπώρου φωτερού
σεμνά σκαρώνουν μαντινάδες τ’ ουρανού.
Κι είναι εκείνος ένας γέροντας σεβάσμιος,
που καθαρίζει την παλέτα του Θεού.
Όταν τα χρώματα μπερδεύονται πολύ
και μοιάζει ο πίνακας μ’ ανάστατο γιαπί,
παίρνει ο γέροντας σάρωθρο και φαράσι… Διαβάστε περισσότερα
Που πάνε…
Που πάνε οι αρχάγγελοι
όταν χτυπά η καμπάνα;
Πως τους αφήνουν μοναχούς
πατέρα, αδέρφια, μάνα;
Που πάνε τ’ άστρα την αυγή
όταν γλυκοχαράζει
και δεν κοιτάζουν πίσω τους
ποιους τρώει το μαράζι;
Που πάνε οι αδερφές ψυχές
όταν το γράψει … Διαβάστε περισσότερα
Η δική μου η κατάσταση
Η δική μου η κατάσταση
μια ατέλειωτη επανάσταση
τα πικρά να βρουν γλυκύτητα
και τα άπιαστα βαρύτητα.
Η δική μου η κατάσταση
μια οδύσσεια σ’ άλλη διάσταση
οι θυμοί να ξενιτεύονται
και οι πόνοι να μαραίνονται.
Η δική μου η … Διαβάστε περισσότερα
Μονάχα εσύ
Έχει έναν πόνο η χαρά
κρυμμένο στο μανίκι,
μια ήττα που σπιτώνεται
παρέα με τη νίκη.
Έχει ένα ίσως το ποτέ,
που ύπουλα σε σκάβει
κι εκεί που λες ξεμπέρδεψα,
φωτιά καινούργια ανάβει.
Έχει έναν πόνο η χαρά
κρυμμένο στο
Ζεϊμπέκικο του Αυγούστου
Μεταμορφώσου Αύγουστε
κι από αλάνι γίνε
καρντάσι και καλόπαιδο
και έτσι πάντα μείνε.
Μεταμορφώσου Αύγουστε,
κατέβα απ’ την καλντέρα,
γιατί εσύ ’σαι αθάνατος
κι εμείς ριπές του αγέρα.
Μεταμορφώσου Αύγουστε,
και κάλμαρε λιγάκι.
Μην κρύβεις απ’ τα μάτια μας
του … Διαβάστε περισσότερα
Φέγγος αμάραντο
Φεγγάρι ανέτειλε αργυρό με μάτια από οπάλι
κι έριξε μαύρη πετονιά στου κόσμου την αγκάλη.
Στο νότο είχε για δόλωμα έρωντα σταμναγκάθι,
και στο λεβάντε της αυλής των δυνατών τα πάθη.
Ας ήταν σφιχτοπλέξουδη η πετονιά του σκάλα,
σαν αίλουρος … Διαβάστε περισσότερα
Άγραφο χαρτί
Ας ήμουν άγραφο χαρτί
μες στου βοριά την τσέπη
να ταξιδεύω αδιάκοπα
μακριά από κάθε πρέπει.
Να είχα αράδες κύματα
τελείες περιστέρια
σε κάθε μου παράγραφο
μυστήριο απ’ τ’ αστέρια.
Να σώπαιναν οι πόθοι μου
ν’ αδειάσουν, να ελαφρύνουν
και … Διαβάστε περισσότερα
Δαδιά μου
Πουλί μου, τι στοχάζεσαι και που γλακά ο νους σου;
Κρωγμό πέμψε αργόσυρτο, σινιάλο στους δικούς σου
ν’ αφήσουν τα λημέρια τους στις δασωμένες ρούγες,
με στάχτη πριν μπουκώσουνε οι ρωμαλέες φτερούγες.
Πουλί μου, όρνιο σ’ είπανε και σε καταφρονούνε,… Διαβάστε περισσότερα
Στο Μάνο Ελευθερίου
Και τώρα, Κύριε, που απερίσπαστος υψώνεσαι,
πράος να γράψεις τ’ ωραιότερό σου ποίημα,
πόσα αηδόνια, αναλογίζομαι, αταξίδευτα
θ’ αξιωθούνε του πρωτόμπαρκου το χρίσμα.
Κάποτε σου ’στειλα στιχάκια μου παράφορα,
που απ’ το κουκούλι τους τα πίεζα να βγούνε
και μου … Διαβάστε περισσότερα