Αν ήμουν όνειρο
Θα εισχωρούσα στο μεδούλι των κυμάτων
για ν’ αγγίξω το φτερούγισμα του ταξιδιού
Θα χάιδευα μ’ ανάσες σκιές τις σμαραγδένιες φυκιάδες
για να ριγήσουν οι αποκοιμισμένοι αμφορείς
Θα τρυγούσα αφροσταλίδες από το ερωτοπαίγνιο των δελφινιών
για να … Διαβάστε περισσότερα
Εγώ είμαι με τ’ αδύναμα πουλιά και με τ’ αγρίμια
που πολεμούν στη μοναξιά της μοίρας τα τσαλίμια
και που κανείς δεν τα ρωτά πως ξημερώνει η μέρα
και αν οι νύχτες τους φορούν μια σιδερένια βέρα.
Εγώ είμαι μ’ … Διαβάστε περισσότερα
Ένα ποτάμι είν’ η ζωή
στα σπάργανα της μέρας
κι εμείς τα πλατανόφυλλα
που τα φυσά ο αγέρας.
Άλλοτε πίσω στις πηγές
μας παίρνει και μας πάει
κι άλλοτε προς τις εκβολές
με βιάση μας κυλάει.
Συχνά πυκνά σκαλώνουμε
στις … Διαβάστε περισσότερα
Κάτι τελειώνει, κάτι αρχίζει,
πότε μεγάλο και πότε μικρό,
πότε αλμυρό και πότε γλυκό.
Κι η γη γυρίζει, στριφογυρίζει.
Κάτι αρχίζει, κάτι τελειώνει,
πότε με ζέστη, πότε με κρύο,
πότε για έναν, πότε για δύο.
Κι όλο βραδιάζει και ξημερώνει.… Διαβάστε περισσότερα
Καράβι μου κι αν άραξες
σ’ απάγκιο ερημογιάλι,
να μη θαρρείς πως γλύτωσες
απ’ την ανεμοζάλη.
Καράβι μου τη φτιάξη σου
πολύ μην τη ζορίζεις.
Θεά, θεριό η θάλασσα
και πνίγει όσα ελπίζεις.
Στ’ αμπάρι σου ασφάλισε
τ’ ανθρώπινα και … Διαβάστε περισσότερα
Δεν έχεις λόγια, λες, και ντύνεσαι ρημάδι,
μήπως κρυφτεί της ανομίας σου το σημάδι.
Μα έχεις στρώμα, δυο καρέκλες και τραπέζι
και το παιδί σου πλάι αμέριμνο να παίζει.
Δεν έχεις άλλη υπομονή, λες, και φωνάζεις.
Συνομωσίες κι ανεπάρκειες μηρυκάζεις.… Διαβάστε περισσότερα
Να ’χα φτερά ασυγκράτητα
απ’ ασημένια γάζα,
να δώσω μια, ν’ αναληφθώ,
στα ουράνια τα γαλάζια.
Να μη μ’ αγγίζουν οι κραυγές
κι οι στάχτες των ανθρώπων,
να σεργιανίζω στις χαρές
παραδεισένιων τόπων.
Το Νικηφόρο, τη Μαντώ
και τη μικρή … Διαβάστε περισσότερα
Μου είπαν πως μαρμάρωσες,
η Πόλις σου εάλω
κι αντί πορφύρα, σάβανο
στο μέλλον μου να βάλω.
Μου είπαν πως σε πόντισαν
στου Άδη το θαλάμι.
Οι κόποι κι οι θυσίες σου
πως πήγανε χαράμι.
Μου είπαν πως δεν σκιάχτηκες
Δυο μονοπάτια ανοίγονται μπρος στην αρχή του κόσμου.
Το ένα είναι της μυρτιάς, το άλλο είναι του δυόσμου.
Απλώνει φύλλο η μυρτιά, πράσινο, όλο χάρη
του Ορφέα και του Απόλλωνα στολίζει το δοξάρι.
Γιομίζει ο δυόσμος ευωδιά ξέφωτα και ρουμάνια,… Διαβάστε περισσότερα
Τις κοσμοσείστρες ιστορίες δες πως ντύθηκα
Να βγω ετοιμόγεννη στο γαλανό περβάζι
Με την καρδιά μου ένα ελάφι πουπουλένιο
Τα μάγουλά μου ροδαλά μαργαριτάρια
Έλα μαζί μου! Θα οργώσουμε τα ουράνια
Σποράκια μύθων θα τρυγήσουμε στα νέφη
Και μην σκεφτείς … Διαβάστε περισσότερα