Μες στον κρατήρα του ανυπότακτου χειμώνα
περιπλανιέσαι σα νιφάδα λαμπηδόνα.
Ο χρόνος γνέφει όπως φάρος στο μουράγιο:
αναβοσβήνει, όσο εσύ κάνεις κουράγιο.
Σκαριά αμέτρητα στα κύματα χορεύουν
κι όσο το φως με το σκοτάδι αντιπαλεύουν,
εσύ τη ρότα αναζητάς την … Διαβάστε περισσότερα
Αν είμαι μίσχος στο χιονιά,
σταγόνα στην πλημμύρα,
μου φτάνει που απόφαση
τη μοίρα μου την πήρα.
Αν είμαι λύκος στο βουνό,
αγρίμι στα μητάτα,
αρκεί που δεν σπατάλησα
τα έρμα μου τα νιάτα.
Αν είμαι μόνο ένα σπυρί
στο … Διαβάστε περισσότερα
Να είσαι μέλι, ή δηλητήριο,
πανηγυράκι, ή μαρτύριο;
Να είσαι ρόδο με τ’ αγκάθι,
ή του καφέ το κατακάθι;
Να είσαι σύννεφο φευγάτο,
ή ένα αγρίμι στο μιτάτο;
Να είσαι κύκνος στο διβάρι,
ή βυθισμένο κεχριμπάρι;
Να είσαι πούπουλο στην … Διαβάστε περισσότερα
Η καλομάνα η Δήμητρα παίζει τις σαϊτιές της.
Πανώριο χράμι ύφανε με όλες τις κλωστές της.
Για τη μοναχοκόρη της το ξόμπλιασε με χάρη,
στου Άδη το προσκέφαλο ύπνος να μην την πάρει.
Μ’ αν τύχει κι αποκοιμηθεί γλυκά η … Διαβάστε περισσότερα
Το ποίημα “28η Οκτωβρίου 1940” περιέχεται στο βιβλίο μου “Εδώ Προνήπιο”, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, εικονογράφηση Μάρω Αλεξάνδρου.
Το ποίημα “Ε ε, Ελλάδα” περιέχεται στο βιβλίο μου “Το Αλφαβητάρι των Ποιημάτων”, Εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα, εικονογράφηση Έφη Κοκκινάκη.
Στα “Ζωγραφιστά Τραγούδια” μας … Διαβάστε περισσότερα
Απ’ τη στιγμή που μες στον κόσμο ξεμυτίζεις,
μια όρθια σκάλα εμφανίζεται μπροστά σου.
Στέκεται εκεί, σε κάθε λύπη και χαρά σου.
Κανείς δεν ξέρει που μπορεί να σ’ οδηγήσει,
αν ακουμπάει σε στεριά, σε μια πατρίδα,
ή αν μετέωρο … Διαβάστε περισσότερα
Σχολείο, θέλεις managers
που σαλαγούν τ’ αρνάκια
και κάθε μια ανάσα σου
τσεκάρουν σε κουτάκια;
Σχολείο, θέλεις φύλακες
με ρόπαλα στα χέρια,
ή μήπως στόχους κι όνειρα
που φτάνουν ως τ’ αστέρια;
Σχολείο, θέλεις πρόγραμμα
θηλιά στον τράχηλό σου,
ή … Διαβάστε περισσότερα
Πήρα το γνώριμο στρατί ν’ ανέβω στο βουνό μου,
να βρω το σταυραδέρφι μου και το φθινόπωρό μου.
Ήταν Σεπτέμβρης τρυγητής, λιγνός, μεγαλομάτης,
της Περσεφόνης το παιδί, το σπλάχνο της Εκάτης.
Είχε στα χέρια λιόκλαδα, στα μάτια δροσουλίτες
και στο … Διαβάστε περισσότερα
Σε χρόνους λένε οι γραφές παλιούς και ξεχασμένους,
τα πέλαγα γεμίζανε καραβοτσακισμένους.
Μονάχα ένα πέλαγο, δαντέλα και ατλάζι,
βοριάς δεν το φοβέριζε, δεν το ’πιανε μπουγάζι.
Στ’ ακρόπρωρο η Παναγιά, στο ξάγναντο ο φάρος,
το πάλευαν κι οι άξιοι και … Διαβάστε περισσότερα
Αγρίμι κόσμο γύρισε, μαζί του εμετρήθη,
μονάχο αντιπάλεψε τη δόξα και τη λήθη.
Στα νύχια κράτησε μυρτιά, στο στόμα σταμναγκάθι,
στα όρη, στ’ άγρια βουνά το ζώσανε τα πάθη.
Αγρίμι τάισε καρδιά φτωχούς και διψασμένους
και πότισε ροδόσταμο στρατιές αδικημένους.