Για κάποιους η νίκη δεν είναι πιθανή.
Το σύμπαν για χάρη τους δεν συνωμοτεί.
Για κάποιους ο ήλιος πάντα καίει πολύ
και το φεγγάρι δεν φλερτάρει με τη γη.
Για κάποιους η νύχτα είναι αγκαραθιά.
Η μέρα αρκείται στα λίγα … Διαβάστε περισσότερα
Category Archives: Ποιήματα
Καλοκαιρινή βροχή
ή ωδή στην κλιματική αλλαγή…
Άνοιξες το παράθυρο και εισέβαλλαν έτοιμες για όλα οι σταγόνες. Τώρα θα σου δείξουμε εμείς που νόμισες ότι ο Ιούνιος είναι ημίθεος με μποξεράκι επώνυμου σχεδιαστή και άτρωτο σαρκασμό, κελάρυσαν. Όταν μουλιάσουν τα πατώματα και … Διαβάστε περισσότερα
Από το φάρο
Εγώ θα σου χαμογελώ από το φάρο.
Θα είμαι απανεμιά για κάθε γλάρο.
Εσύ μονάχα θάλασσα να υφαίνεις.
Σ’ αθάνατου ανθό να ξαποσταίνεις.
Δεν θέλω να σκαλώνω στα σκοτάδια
που ορίζουν όσοι έχουν μάτια άδεια.
Θέλω μονάχα θαλασσόκρινος να γίνω,… Διαβάστε περισσότερα
Καλοκαίρι
Απ’ όλες σου τις εποχές τρέμω το Καλοκαίρι,
γιατί φαντάζει ανέμελο μα κρύβει ένα μαχαίρι.
Μέχρι να πεις «ανάσανα», σε έχει πυρπολήσει
και μόνο ο αναμάρτητος μπορεί ν’ αυτομολήσει.
Σε περιβόλια και ακτές το παραγάδι ρίχνει.
Σε σημαδεύει στην καρδιά … Διαβάστε περισσότερα
Ευχή στα μπλε
Φτερούγα στ’ αλμυρό νερό,
φτερούγα από βράχο,
για να σε παίρνω αγκαλιά,
ψυχή μου, ήθελα να ’χω.
Να είναι ο κόσμος θάλασσα
με ανθισμένους κήπους
κι εμείς φευγάτοι ναυτικοί
σε μυρωμένους στίχους.
Να μη φοβάμαι τη σκουριά
στ’
Μπλε
Έλα να σου δείξω το Μπλε.
Είναι το μόνο χρώμα που δεν έχει σάρκα.
Κι όμως. Μπορεί και ανταριάζει κάθε αφύλαχτο σώμα.
Στον έρωτά του αν πέσεις, λένε, χάνεσαι.
Φυκιάδες πόθοι κατακλύζουν την ανάσα σου.
Κι είναι αδύνατο μετά να
Πεταλουδένιο
Αν το μπορούσα να τρυγώ τα λούλουδα του κόσμου,
με νέκταρ θα ξεδίψαγες, αυγερινέ και φως μου.
Πεταλουδένια μου ψυχή, φιλί μου κεχριμπάρι,
ποια μοίρα λαφροπάτητη ταξίδι θα σε πάρει;
Δεν έχω βιος να σου κρατώ, ορμήνια να σου δώσω,… Διαβάστε περισσότερα
Έτσι γράφονται τα ποιήματα…
Το ταξίδι μέσα μου
δεν έχει προβολείς που εκρήγνυνται
χειροκροτήματα που θωπεύουν
λόγια που φιδοσέρνονται
οθόνες αδηφάγες
επιτηδευμένους ακκισμούς
αστέρες θορυβοποιούς και
κακοφορμισμένα παίγνια.
Δεν έχει τροφή για τα μάτια του κόσμου.
Το ταξίδι μέσα μου
έχει κλίνες αξόδευτες, απέραντες,… Διαβάστε περισσότερα
Στο λιακωτό, ή Ανάβυσσος
Σ’ αυτό το καταφιλημένο απ’ την αρμύρα λιακωτό,
που έγκλειστη όσο τίποτα άλλο απεγνωσμένα το ποθώ,
Εκεί που γι’ άλλον εξαίσια ανατέλλει μια Λαμπρή
κι άλλος λιβάνι καίει σε μνημούρι λαξευτό,
Εκεί που ένα τέλος μια καινούργια ιστορία ξεκινά
και … Διαβάστε περισσότερα
Ακάνθινο
Αγκάθια τρυγώ.
Αυτό θα σημαίνει
θνητός, φθαρτός να ζω.
Αγκάθια μικρά,
φιλιά ξεφουντωμένα,
τριανταφυλλιά.
Αγκάθια σκληρά,
εβένινη έννοια,
σουβλερά, αγριωπά.
Μια ιστορία
που κάποιος γράφει,
μητέρα κι αγία.
Αιχμηρό μετερίζι
η κάθε αράδα.
Δεν το γνωρίζει.
Η μοίρα ορίζει.
Μονάχος … Διαβάστε περισσότερα