Astra μη με μαλώνετε,
τσιμπήστε με μονάχα,
ααα, για να νικήσω τον ιό,
-χεράκι να ’χεις ελαφρύ-
να ξαναβγώ στη στράτα.
Astra άκου τον πόνο μου,
κάνε το μαγικό σου,
ααα, να ορθώσω σίδερο κορμί
-ψηλό κυπαρισσάκι μου-
με το … Διαβάστε περισσότερα
Έζησα κάποτε, πουλιά μου,
την πιο παράξενη χρονιά μου.
Ποιος να το πίστευε; Κανείς!
Τι θα περνούσαμε κι εμείς…
Πλησίαζε η Πασχαλιά
κι έβρισκες μέσα στα σχολειά,
όπου κι αν μύριζε Ελλάδα,
σε κάθε τάξη μια πουλάδα!
Και κοκοκό και … Διαβάστε περισσότερα
Ένα δώρο για τη Γη
Στη Γη απόψε που γιορτάζει
τι δώρο τάχα να ταιριάζει;
Μήπως μια τούρτα παντεσπάνι,
ή ένα ολόχρυσο γιορντάνι;
Άραγε ένα καθρεφτάκι
με σκαλιστό μικρό χεράκι;
Ένα μπουκέτο λουλουδένιο,
σε καλαθάκι μεταξένιο;
Να της αρέσουν τα
Ο κύριος Διδακτισμός
είναι ένας δράκος φοβερός!
Σαν πάω να μπω μέσα στην τάξη,
ευθύς χυμάει να μ’ αρπάξει.
Έχει κεραίες υψωμένες
και δυο χερούκλες απλωμένες.
Στ’ αυτιά του κρέμονται κουδούνια.
Ποτέ δεν έχει κάνει κούνια.
Ψηλός πολύ, ως το … Διαβάστε περισσότερα
Τα ψέματα δεν τα συμπάθησα ποτέ, ούτε στ’ αλήθεια, ούτε στα ψέματα. Δεν θα σας πω ψεματάκι, λοιπόν, “για το καλό”. Χορτάσαμε από ψεύτικους λόγους, ψεύτικους ανθρώπους, ντυμένους συγγενείς, νονούς, φίλους, συναδέλφους, συντρόφους, πολιτικούς…
Τον Απρίλη, τον μεσαίο μήνα
Σκιρτάει αποξεχασμένο στη γρανιτένια ρωγμή
Δείχνει να χαμογελά γιατί έτσι απαιτεί το χρέος
Ποτέ δεν ανήκε στην καθομιλουμένη
Η ρίζα του ανδρώνεται στη μοναξιά
Απ’ τους μαστούς ενός θαλασσομάχου κοινώνησε τη φουρτούνα και την άπνοια
Δεν του εγγυήθηκε κανείς ποτέ … Διαβάστε περισσότερα
Ήτανε λέει μια φορά
ένα πλατύ αλώνι
κι εκεί συναπαντήθηκαν
ο Άμλετ κι η Αντιγόνη.
«Να ζει κανείς ή να μη ζει;»,
τη ρώτησε εκείνος.
Και φέγγιζε η χλωμάδα του
σαν μαραμένος κρίνος.
«Απάντησέ μου», επέμεινε.
«Σκοτείνιασε στη ντάπια.
Όλα … Διαβάστε περισσότερα
Δεν ξέρω αν είμαι κομιστής καλών ειδήσεων,
ή αχθοφόρος ξεχασμένων συγκινήσεων.
Αν προσομοιάζω με παράξενο ακροκέραμο,
που εγκαταλείφθηκε στη Σμύρνη ή στην Πέραμο.
Δεν ξέρω αν γίνομαι το όνομα που φέρω,
αν καταφέρνω λίγο απ’ όλα και συμφέρω,
ή αν … Διαβάστε περισσότερα
Πως γίνεται σε μια στιγμή πυρά το πανηγύρι
κι εκειός που πριν σε δόξαζε, τώρα σε κατασύρει;
Δεν ένιωσες, Πανάρετε, σκληρά πως θα πεθάνεις,
αν το τολμούσες στ’ Άβατο γάμο κρυφό να κάνεις;
Αστόχαστα πως άφησες τον πόθο να φτερώσει,… Διαβάστε περισσότερα
Αχ καραντίνα, Μάρτιο μήνα,
τσίκνισες στο πίσω το μπαλκόνι,
μπάφιασε το έρμο χελιδόνι.
Όπου θες πια δεν σοφάρεις,
μόνο στο you tube σερφάρεις,
ντύθηκες πιτζαμομόρτης
και κοιμάσαι με τη μάσκα
και με μια μοδάτη κάσκα.
Καραντίνα, αχ καραντίνα.
Αχ καραντίνα,