Category Archives: Ποιήματα
Τα κάλαντα της καραντίνας
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,
με μάσκες κι αντισηπτικά,
πάει ο παλιός ο χρόνος,
ο σκληρός πατέρας Κρόνος.
Αρχή που βγήκε ο μουλωχτός,
ο αδίστακτος κορωνοϊός,
στη γη να περπατήσει
και να μας κακοκαρδίσει.
Άγιος Βασίλης έρχεται
κι όλους μας καταδέχεται,
και
Από μια κλωστή
Όταν παιδί βρεθείς στο δάσος με τα πυκνά, πελώρια, δέντρα,
ξετυλίγεις το κουβάρι
περνάς την κλωστή από κορμό σε κορμό
από κλαδί σε κλαδί, από χαμολούλουδο σε χαμολούλουδο,
για να σημαδέψεις το μονοπάτι της επιστροφής
και να μη χαθείς έτσι … Διαβάστε περισσότερα
Παράκληση
Κύριε, έχε διπλά το νου σου
στους μικρούς θεούς και βοηθούς σου.
Το λευκό τους ιμάτιο κάμε πανοπλία αδιαπέραστη.
Κάθε κουμπί του ν’ ασφαλίζει αεροστεγώς απ’ τον ολοφυρμό.
Πέμψε το δίκταμο, τη μέντα, τη λουϊζα, το φασκόμηλο
για περιφρούρηση αέναη
Η Αγένεια, ο Ξερόλας και “Ο θησαυρός της Εβίτας”
6 Μαρτίου, Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού
(αφιερωμένο εξαιρετικά)
Η πριγκίπισσα Αγένεια
πόση εκπέμπει φωτογένεια!
Στα απόρθητά της κάστρα
επισκιάζει ως και τ’ άστρα.
Με τον πρίγκιπα Ξερόλα
βάζουν μπρος τα πληγοβόλα.
Να εκφραστείς δεν σε
Λαμπηδόνα
Μες στον κρατήρα του ανυπότακτου χειμώνα
περιπλανιέσαι σα νιφάδα λαμπηδόνα.
Ο χρόνος γνέφει όπως φάρος στο μουράγιο:
ανάβει, σβήνει, όσο εσύ κάνεις κουράγιο.
Κάθε λογής πλέουν τριγύρω σου σκαριά
κι όσο αντιμάχεται το φως με τη σκουριά,
τη ρότα εσύ
Χριστουγεννιάτικη Αλφαβήτα
Α
Ένα Αστέρι θα φωτίσει
πάνω ως κάτω τη σκηνή,
και η παράσταση θ’ αρχίσει
με αλφαβήτα γιορτινή!
Είναι ένα μήνυμα αγάπης,
στα αγγελούδια συντροφιά
και τους 3 Μάγους με ασφάλεια
καθοδηγεί στη σκοτεινιά.
Edward Burne-Jones, The Star of … Διαβάστε περισσότερα
Όταν εσύ νόμιζες ότι έκανα μάθημα…
Όταν εσύ νόμιζες ότι έκανα μάθημα,
εγώ χτυπούσα στο γουδί ανάσες λιλιπούτειων αστεροειδών,
για ν’ αυξηθούν οι παλμοί της αυταπάρνησης
και να μυρίσει η Ίνδικτος όνειρα.
Όταν εσύ νόμιζες ότι έκανα μάθημα,
εγώ ξεδίπλωνα στις παρυφές του σκοταδιού
ένα μικρό
Στον Αχέροντα (4η μέρα)
Ένα ποτάμι είν’ η ζωή
στα σπάργανα της μέρας
κι εμείς τα πλατανόφυλλα
που τα φυσά ο αγέρας.
Άλλοτε πίσω στις πηγές
μας παίρνει και μας πάει
κι άλλοτε προς τις εκβολές
με βιάση μας κυλάει.
Συχνά πυκνά σκαλώνουμε
στις
Νουφαρ-έννοια
Στον κήπο σου που διακλαδίζεται από τη Γαία ως τον Ουρανό
Όπως μανδύας ακατάβλητος του πρώτου ιππότη
Με τα κεντίδια του μπουκιές από φεγγοβολούντα χρώματα
Και τα στριφώματά του κρόσσια μυρωμένα
Ένα μονάχα άνθος λαχτάρησα να είμαι
Αυτό που με … Διαβάστε περισσότερα