Έβγαλε χέρια ο ουρανός και ψάχνει το κορμί μου.
Με δοκιμάζει, με βροντά, να δει την αντοχή μου.
Μα εσύ, ξεσέλωτο φαρί, στο διάσελο φρουμάζεις
και τη Νηρηίδα τη ζωή απ’ το λαιμό αρπάζεις.
Για να τρομάξει, να
Έβγαλε χέρια ο ουρανός και ψάχνει το κορμί μου.
Με δοκιμάζει, με βροντά, να δει την αντοχή μου.
Μα εσύ, ξεσέλωτο φαρί, στο διάσελο φρουμάζεις
και τη Νηρηίδα τη ζωή απ’ το λαιμό αρπάζεις.
Για να τρομάξει, να
Τα δομικά σου υλικά
έχτισαν μάρμαρο καρδιά.
Κανείς δεν την κατάλαβε,
ούτε όταν την μετάλαβε.
Στον άλικό σου συρφετό… Διαβάστε περισσότερα
Του Νικηφόρου
Ένα αστέρι από βελούδο έχω κοντά μου,
που το ταϊζω ψίχα ψίχα την καρδιά μου.
Το άγγιγμά του με κερνάει φιλιά και χάδια.
Χωρίς το φως του, η ζωή … Διαβάστε περισσότερα
Νιώθω την ανάγκη να σου μιλήσω κι ας ξέρω ότι δεν μ’ ακούς. Γιατί «κραταιά ως θάνατος αγάπη» κι ο τροχός του κόσμου γυρίζει με το απαλό της κέντρισμα.
Εσύ, ψυχή μου, με ανθίζεις απροσδόκητα. Παραμονεύεις από τη σκοτεινή μου … Διαβάστε περισσότερα
Προφητεία
Έστειλε ο άνεμος φωτιά και δίψα για ταξίδι
κι εσένα για να μου κρατάς τσ’ αγάπης αντικλείδι.
Κι άχνιζε η πλάση ολόγυρα, στενάζανε τ’ αμπέλια
και τα τζιτζίκια αλώνιζαν στων πλατανιών τα τέλια.
Στης πόλης τα διαζώματα, πέρα στους … Διαβάστε περισσότερα
Χαρταετός
Αν θα πετούσα με το χαρταετό μου,
θα πορευόμουν ίσια μες στον εαυτό μου.
Θα σεργιανούσα στα λημέρια του τ’ απάτητα,
και θα ημέρωνα τα πάθη του τ’ ακράτητα.
Αν θα πετούσα με το χαρταετό μου,
θ’ άφηνα ελεύθερο … Διαβάστε περισσότερα
Προφητικό (Δεκέμβρης 1995)
Από το δάκρυ τ’ ουρανού γεννήθηκε ένα αγρίμι
κι απ’ της ψυχής του τη χορδή πολίτικο ταξίμι.
Βαλάντωσαν τα σύννεφα, μεράκλωσαν οι ήλιοι
και στου Ολύμπου τα ριζά ανθίσαν κρόκοι χίλιοι.
Ν’ ανέβει απ’ τα έγκατα της … Διαβάστε περισσότερα
Γραμματάκι θα σου στείλω.
Θέλω να σε κάνω φίλο!
Ταχυδρόμος θα στο φέρει,
γρήγορα, χέρι με χέρι.
Γραμματόσημο κολλάω,
στο ταχυδρομείο πάω.
Γράφω τη διεύθυνση σωστή,
ρίχνω το γράμμα στο κουτί.
Για τα γενέθλια, τη γιορτή,
δωράκι στέλνω, επιταγή.
Πήραν … Διαβάστε περισσότερα
Ίδιο το σχήμα της ζωής
Κι όταν γεννιέται κι όταν φθίνει
Κι όταν τα εγκόσμια αφήνει
Λάμνει μονάχο στη σιωπή
Σπιλιάδα ο χρόνος και σκαλώνει
Μα πάλι εντός του δεν στεριώνει
Λιώνει η στιγμή του όπως το χιόνι.
Σκαλώνει σαν … Διαβάστε περισσότερα
Ένα μικρό θαύμα αναζήτησα
Όχι από αυτά που φωνασκούν ασύμμετρα στις ειδήσεις
Ή από τα άλλα που δίνουν παράσταση επ’ αμοιβή
Ένα μικρό θαύμα ν’ αποδομήσει το μαρασμό
Να κεράσει τροχοπέδη το διασυρμό
Να περιχύσει τα πρόσωπα γαλήνη υπερκόσμια
Για … Διαβάστε περισσότερα