Ας είχε ο ήλιος δάχτυλα δυο αράδες να μου γράψει,
κι αν την αλήθεια απαρνηθώ, τα μάτια μου να κάψει.

Να κατεβάσει αγέρηδες, τα σύννεφα να σβήσουν,
και του Δεσμού του Γόρδιου το αίνιγμα να λύσουν.

Γιατί άπλωσε ο Θεός … Διαβάστε περισσότερα

Μέσα σε λαγκαδιά σκιερή και σε ρουμάνι μαύρο
απ’ τ’ όνειρο ξεπόρτισα τη μοίρα μου για να ’βρω.

Κι είχα μαζί τα μάτια μου και τ’ αδειανά μου χέρια.
Τα χέρια ψάχναν για κορμί, τα μάτια μου γι’ αστέρια.

Κι … Διαβάστε περισσότερα

Περιμένω
Το θρόισμα της χαρμόσυνης αγγελίας
Τη λεπτεπίλεπτη τρίλια της αγάπης
Τον ανάλαφρο μίσχο της τρυφερότητας
Το αραχνοϋφαντο κεφαλοδέσι της ελπίδας

Περιμένω
Ένα σημάδι απ’ το Νοτιά
Να μου γνέψει ανεπαίσθητα η Ανατολή
Να μου χαμογελάσουν τα μάτια σου
Να … Διαβάστε περισσότερα

Σεργιάνι βγήκε στ’ Άπειρου το στέρνο η Αρκούδα,
λαμπρή, ομορφοστόλιστη, ξέγνοιαστη κοπελούδα.

Κι ως έφερνε γυροβολιά απ’ το Βορρά ως το Νότο,
ίδρωσε, πασπαλίστηκε με της δροσιάς το χνώτο.

Φεγγάρι βρήκε, ακούμπησε λίγο να συνεφέρει
κι έκατσε να συλλογιστεί σαν

ΑΜΑΖΟΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ

Το δοιάκι σου το έστρεψες σε ρότα ποταμίσια
με βήμα απτάλικο, βαρύ, κοίτη να στρώσεις ίσια.

Κι είχες αντίκρυ εφτά κορφές, γριές ρυτιδωμένες,
απ’ άγρια χειμαρρόπουλα βαθιά χαρακωμένες.

Κι είχες ξοπίσω ηλιάτορα σα ρουμπινένιο δίσκο
του Παντοκράτορα το