Το πρόσωπο έστρεψα στου απείρου το φως
Τα χέρια γιγάντωσα να δείχνω Θεός
Αγγέλου φτερούγες ξεδίπλωσα, δες
Τη μύχια ανάγκη σου άφοβα πες
Δεν είμαι θηρίο, του Χάους σκιά
Σε ρίζα μετέωρη χτίζω καρδιά
Μα εσύ, οπτασία μου, λάμνεις μακριά… Διαβάστε περισσότερα
Category Archives: Ποιήματα
Αγαπόδεντρο
Καρδιές αναζήτησα με ρίζα βαθειά
Που άνθη γεννούσαν και όχι Αν και Θα
Οι φλέβες τους ρυάκια σε ξύλου κορμί
Τις είπαν παράσιτα, τις λέω Ζωή
Με πίστη βαρκούλα σ’ ονείρου νερό
Καθρέφτη με νόημα γυρεύω να βρω
Ας είμαι … Διαβάστε περισσότερα
Κ-άστρων Ποιήματα ΙΙ
Αμάχη
Πήρα τζουρά γλυκόλαλο και πένα φιλντισένια
και στα ταξίμια πόντισα την πιο κρυφή μου έννοια.
Γιατί έπιασαν τα μάτια σου κι όλα τα φυλακώσαν
και μες στα φυλλοκάρδια μου τρία καρφιά καρφώσαν.
Το πρώτο γράφει σ’ αγαπώ, το δεύτερο … Διαβάστε περισσότερα
Χάρτης Πορείας – Μήνυμα
Χάρτης Πορείας
Στην αναζήτηση έχω βγει,
με του Αρθούρου το σπαθί,
μα στα όριά μου φτάνω
και αλχημείες κάνω,
τον μπούσουλα όταν χάνω.
Πως να ντυθεί γαλήνη
ο ήλιος κι η σελήνη,
σαν πέφτουν στα εφήμερα
και τ’ άγρια και … Διαβάστε περισσότερα
Κ-άστρων Ποιήματα
Της Χαράς
Όλα της Μοίρας τα παιδιά είν’ παραχαϊδεμένα
μ’ άσβηστη γραμματοσειρά στα σύννεφα γραμμένα.
Κι όποιος σηκώσει τη ματιά κι άκριτα τα γυρέψει,
διπλό στιλέτο στην καρδιά μονάχος θα φυτέψει.
Γιατί θα δει συντροφιαστές τη Δόξα με τη Λήθη,… Διαβάστε περισσότερα
Ελάφι στη Θάλασσα
Μικρό ελάφι κίνησε τον κόσμο να γυρίσει
και τα παλιά λημέρια του ξοπίσω του ν’ αφήσει.
Πέτρα την πέτρα περπατεί, νερά γλυκά διαβαίνει,
με το φεγγάρι στέκεται, με την αυγή πηγαίνει.
Βροχή μουσκεύει τα δεντρά, τα λούλουδα δροσίζει,
μα εκείνο … Διαβάστε περισσότερα
Φθινοπωρινές μαντινάδες
Βροχή ψιλή, ποτιστική και χαμηλοβλεπούσα
μπρος στο χαγιάτι τ’ ουρανού βγήκε σαν Αρετούσα.
Τη νύχτα καλοδέχτηκε, μαυροντυμένη ιέρεια,
και με σεμνά κυκλάμινα γέμισε τα πανέρια.
Ένα ελάφι κούρνιασε μέσα στους άγριους βάτους.
Στον κόσμο τούτο οι Έρωτες τα καίνε τα … Διαβάστε περισσότερα
Σύγχρονη Πεντάμορφη – Γυναίκα
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ
Λικνίζεται η Πεντάμορφη
σε μεταξένια αιώρα
και τον καθρέφτη της ρωτά,
για να περάσει η ώρα:
– Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου,
μ’ αλήθεια απάντησέ μου:
από τις πέντε μου μορφές,
πόσες είναι δικές μου;
Ξεροκατάπιε κι έβηξε
τότε το … Διαβάστε περισσότερα
Λακωνικό
Ας είχε ο ήλιος δάχτυλα δυο αράδες να μου γράψει,
κι αν την αλήθεια απαρνηθώ, τα μάτια μου να κάψει.
Να κατεβάσει αγέρηδες, τα σύννεφα να σβήσουν,
και του Δεσμού του Γόρδιου το αίνιγμα να λύσουν.
Γιατί άπλωσε ο Θεός … Διαβάστε περισσότερα
Της Ερήμου και του Ανέμου
Του Ανέμου
Ήτανε μια φορά αγόρι ο Άνεμος.
Με μάτια γερακιού και πηγούνι από έβενο.
Όταν θύμωνε, οι ανάσες του, κόκκινα πεφταστέρια, σπάθιζαν την αγκαλιά της γης σαν αμόνια χαλκέντερα.
Όταν μελαγχολούσε, τα κύματα κούρνιαζαν ίδια ανυπεράσπιστα ελάφια στις βραγιές … Διαβάστε περισσότερα