Τη νύχτα σπρώχνω να διαβεί
να ξημερώσει η μέρα,
γιατί το έβαλε σκοπό
να μου περάσει βέρα.
Κι αν ίσως κι αρραβωνιαστώ
τη σκοτεινή της φύση,
θα πάει ο νότος στο βορρά
κι η ανατολή στη δύση.
Θα βγάλει αγκάθια … Διαβάστε περισσότερα
Category Archives: Ποιήματα
Πέμπτη εποχή
Το χώμα πλάι στο νερό,
το σώμα πλάι στο πνεύμα,
άλλοι το είπαν ομορφιά
κι άλλοι του χάους νεύμα.
Το δάκρυ πλάι στο φιλί
και τ’ άστρο στο σκοτάδι
άλλοι το είπανε ζωή
κι άλλοι λειμώνα του Άδη.
Το άνθος … Διαβάστε περισσότερα
Ανήσυχο πουλάκι
Έλα πουλί μου στη φωλιά
και μην βαριοκαρδίζεις.
Δεν σώνεται ετούτη η γης
όσο κι αν τη γυρίζεις.
Έχει στο Θεό την κεφαλή
στο Χάος τα ποδάρια
τη μέση της την αργυρή
στίχο στα συναξάρια.
Κάμε εσύ το δρόμο σου… Διαβάστε περισσότερα
Σαν κλέφτης
Απ’ τ’ ωσαννά ως τ’ ανάθεμα
ένα ταξίμι δρόμος
κι εκεί που λες ανάσανα
σε μαραγκιάζει ο πόνος.
Από το δείλι ως την αυγή
όνειρα κι εφιάλτες
γράφονται και ξεγράφονται
στου βίου σου τις πλάτες.
Σαν κλέφτης, δερβισόπαιδο
στο έλεος … Διαβάστε περισσότερα
Γατόνια
Να μπω μες στα παπούτσια σας
και στα παθήματά σας,
να νιώσω τον απόηχο
από τα βήματά σας;
Ή να καθίσω χαλαρά,
κοκόνα στην ουρά μου
κι απλώς να σας παρατηρεί
η μεγαλειότητά μου;
Στ’ αλήθεια μου είναι δύσκολο
να … Διαβάστε περισσότερα
Στο κουκούλι
Όταν μια λύπη αγκιστρωθεί
σαν πεταλίδα στην ψυχή,
ένα κουκούλι υφαίνω
και μέσα ξαποσταίνω.
Δεν έχει νόημα η φωνή
ψίθυρος είναι ή κραυγή,
μονάχα το απάγκιο
με διάβολο και μ’ άγιο.
Μες στο κουκούλι θα σκεφτώ
όσα με φέραν ως … Διαβάστε περισσότερα
Καθαρή
Αγώνας να ’σαι καθαρός,
μα πιο πολύ να μείνεις.
Ίδιος κι εσύ με τους πολλούς
όλοι θέλουν να γίνεις.
Σε λίμνη πλάι αμόλυντη
κι αν στήσεις το τσαρδάκι,
ο βάλτος θα σε πολιορκεί
από μικρό παιδάκι.
Σε ηλιόλουστη κορφή
κι … Διαβάστε περισσότερα
Μοναξιά
Ζόρικη είναι η μοναξιά
κι όλοι την αποφεύγουν,
απ’ το βαρύ τον ίσκιο της
το στρίβουν και ξεφεύγουν.
Μα εγώ την έχω στα ψηλά,
στο εικονοστάσι μέσα
και σαν θεό την προσκυνώ,
γιατί έχει αλήθεια, μπέσα.
Όταν αντίκρυ μου σταθεί… Διαβάστε περισσότερα
Ποια είναι αυτή
Ποια είναι αυτή πίσω απ’ το γκρίζο προσωπείο
που ζει ανάμεσα στο έλα και στο αντίο;
Ποια είναι αυτή που μόνο η θάλασσα γνωρίζει
πώς να την κάνει στο ανέφικτο να ελπίζει;
Ποια είναι αυτή που δεν αντέχει τα σκοτάδια… Διαβάστε περισσότερα
Άτιτλο
Ένα κοχύλι στο βουνό,
στη θάλασσα μια ρίζα,
τα πιο παλιά μου όνειρα
σβησμένα απ’ τη μαρκίζα.
Να μη χωράς στο σήμερα,
το χτες να ’χει περάσει
και τ’ αύριο στα μάτια σου
θαρρείς να ’χει γεράσει.
Που να σε … Διαβάστε περισσότερα