Ο κόσμος είναι ωκεανός,
βουνά τα κύματά του,
γι’ αυτό θαλασσοπνίγονται
τα έρμα τα παιδιά του.
Αν δεν φροντίσεις συνετά,
καρδιά μου, το σκαρί σου,
κάθε που αλλάζει ο καιρός
ρισκάρεις τη ζωή σου.
Αέρισέ του τα πανιά
να έχεις … Διαβάστε περισσότερα
Ένα καράβι έχει ριζώσει στο αυτί μου.
Αδημονεί να καμακώσει την ψυχή μου.
Δεν είσαι μαύρη σημαδούρα, μου σαλπίζει.
Κοντά σου κάθε μελλοθάνατος ελπίζει.
Εγώ σκυφτή ψάχνω κοχύλια στο λαιμό σου.
Εσύ κοιμάσαι και ξυπνάει τ’ όνειρό σου.
Ποιος ξέρει, … Διαβάστε περισσότερα
Τη νύχτα σπρώχνω να διαβεί
να ξημερώσει η μέρα,
γιατί το έβαλε σκοπό
να μου περάσει βέρα.
Κι αν ίσως κι αρραβωνιαστώ
τη σκοτεινή της φύση,
θα πάει ο νότος στο βορρά
κι η ανατολή στη δύση.
Θα βγάλει αγκάθια … Διαβάστε περισσότερα
Το χώμα πλάι στο νερό,
το σώμα πλάι στο πνεύμα,
άλλοι το είπαν ομορφιά
κι άλλοι του χάους νεύμα.
Το δάκρυ πλάι στο φιλί
και τ’ άστρο στο σκοτάδι
άλλοι το είπανε ζωή
κι άλλοι λειμώνα του Άδη.
Το άνθος … Διαβάστε περισσότερα
Έλα πουλί μου στη φωλιά
και μην βαριοκαρδίζεις.
Δεν σώνεται ετούτη η γης
όσο κι αν τη γυρίζεις.
Έχει στο Θεό την κεφαλή
στο Χάος τα ποδάρια
τη μέση της την αργυρή
στίχο στα συναξάρια.
Κάμε εσύ το δρόμο σου… Διαβάστε περισσότερα
Αγώνας να ’σαι καθαρός,
μα πιο πολύ να μείνεις.
Ίδιος κι εσύ με τους πολλούς
όλοι θέλουν να γίνεις.
Σε λίμνη πλάι αμόλυντη
κι αν στήσεις το τσαρδάκι,
ο βάλτος θα σε πολιορκεί
από μικρό παιδάκι.
Σε ηλιόλουστη κορφή
κι … Διαβάστε περισσότερα
Εσύ αρμενίζεις στ’ άγρια στίφη των κυμάτων
κι εγώ φουντάρω στις γραμμές των αδυνάτων.
Τον προορισμό σου να κατέχω δεν αφήνεις
κι αν σου σιμώσω, παρευθύς τους κάβους λύνεις.
Δεν είναι η θάλασσα για σένα, μου φωνάζουν.
Μα εμένα αλλιώτικα … Διαβάστε περισσότερα
Μέχρι και χτες γι’ αντήλιο το είχες το βιβλίο
και σήμερα σου είπανε «Σήκω να πας σχολείο!».
Μέχρι και χτες αρμένιζες μ’ αλατισμένα χείλια.
Τώρα πίσω απ’ τα κάγκελα κοιτάς την μπουκαμβίλια.
Μέχρι και χτες ζωγράφιζες φιλιά στα καλντερίμια
και … Διαβάστε περισσότερα
Μες στου βουνού την αγκαλιά και πλάι στην αλμύρα
ξωμένει μια αρχόντισσα σε κήπο θρονιασμένη.
Δεν έχει πλούτη αμύθητα και δεν φορεί πορφύρα.
Τα διαβατάρικα πουλιά σιμά της απαγκιάζουν.
Στα μάτια της δροσόνερα και μύρα αναβλύζουν.
Αρκεί από ένα βλέμμα … Διαβάστε περισσότερα
Ο λέοντας του Πειραιά
αδιάκοπα εποπτεύει
ό,τι έχει ρίξει άγκυρα
και ό,τι ταξιδεύει.
Είναι φρουρός ακοίμητος,
δεν τρώει και δεν πίνει
και όλα όσα του στέρησαν
απλόχερα τα δίνει.
Αν στα ποδάρια του μπροστά
λιγάκι ξαποστάσεις,
θα νιώσεις απ’ το … Διαβάστε περισσότερα