Πουλί μου, τι στοχάζεσαι και που γλακά ο νους σου;
Κρωγμό πέμψε αργόσυρτο, σινιάλο στους δικούς σου
ν’ αφήσουν τα λημέρια τους στις δασωμένες ρούγες,
με στάχτη πριν μπουκώσουνε οι ρωμαλέες φτερούγες.
Πουλί μου, όρνιο σ’ είπανε και σε καταφρονούνε,… Διαβάστε περισσότερα
Και τώρα, Κύριε, που απερίσπαστος υψώνεσαι,
πράος να γράψεις τ’ ωραιότερό σου ποίημα,
πόσα αηδόνια, αναλογίζομαι, αταξίδευτα
θ’ αξιωθούνε του πρωτόμπαρκου το χρίσμα.
Κάποτε σου ’στειλα στιχάκια μου παράφορα,
που απ’ το κουκούλι τους τα πίεζα να βγούνε
και μου … Διαβάστε περισσότερα
Βάλε, Προφήτη μου σοφέ, μία φωνή στεντόρεια,
μπας και θυμίσεις σ’ όλους μας τα όσια και τα όρια.
Γιατί ήρθαν πύρινοι καιροί και μέρες αποφράδες
κι αντί ρακί σταχτόνερο κερνάμε στους σοφράδες.
Πιάσε και πάλι το κουπί και ξέχνα τα … Διαβάστε περισσότερα
Άστρα πάνω, άστρα κάτω
και ψυχές ανάμεσα.
Γέννηση και θάνατος,
έμμεσα και άμεσα.
Άστρα πάνω, άστρα κάτω,
μοναξιές και έρωτες.
Λέξεις κατά πρόσωπο
κι άλλες αφανέρωτες.
Άστρα πάνω, άστρα κάτω,
δύση και ξημέρωμα.
Δράση και αντίδραση
χύμα στο στερέωμα.
Άστρα … Διαβάστε περισσότερα
Χωρίς εσένα θα χαθώ
στη μοναξιά θα μαραθώ.
Χωρίς εμένα θα χαθείς
από την έλλειψη τροφής.
Χωρίς εσένα η ζωή
θα μοιάζει κούπα αδειανή.
Χωρίς εμένα τα φτερά
θα φτάνουν σ’ έρημα νησιά.
Χωρίς εσένα το πρωί
θα είναι μάταιο … Διαβάστε περισσότερα
Εγώ είμαι με τ’ αδύναμα πουλιά και με τ’ αγρίμια
που πολεμούν στη μοναξιά της μοίρας τα τσαλίμια
και που κανείς δεν τα ρωτά πως ξημερώνει η μέρα
και αν οι νύχτες τους φορούν μια σιδερένια βέρα.
Εγώ είμαι μ’ … Διαβάστε περισσότερα
Ένα ποτάμι είν’ η ζωή
στα σπάργανα της μέρας
κι εμείς τα πλατανόφυλλα
που τα φυσά ο αγέρας.
Άλλοτε πίσω στις πηγές
μας παίρνει και μας πάει
κι άλλοτε προς τις εκβολές
με βιάση μας κυλάει.
Συχνά πυκνά σκαλώνουμε
στις … Διαβάστε περισσότερα
Κάτι τελειώνει, κάτι αρχίζει,
πότε μεγάλο και πότε μικρό,
πότε αλμυρό και πότε γλυκό.
Κι η γη γυρίζει, στριφογυρίζει.
Κάτι αρχίζει, κάτι τελειώνει,
πότε με ζέστη, πότε με κρύο,
πότε για έναν, πότε για δύο.
Κι όλο βραδιάζει και ξημερώνει.… Διαβάστε περισσότερα
Καράβι μου κι αν άραξες
σ’ απάγκιο ερημογιάλι,
να μη θαρρείς πως γλύτωσες
απ’ την ανεμοζάλη.
Καράβι μου τη φτιάξη σου
πολύ μην τη ζορίζεις.
Θεά, θεριό η θάλασσα
και πνίγει όσα ελπίζεις.
Στ’ αμπάρι σου ασφάλισε
τ’ ανθρώπινα και … Διαβάστε περισσότερα
Δεν έχεις λόγια, λες, και ντύνεσαι ρημάδι,
μήπως κρυφτεί της ανομίας σου το σημάδι.
Μα έχεις στρώμα, δυο καρέκλες και τραπέζι
και το παιδί σου πλάι αμέριμνο να παίζει.
Δεν έχεις άλλη υπομονή, λες, και φωνάζεις.
Συνομωσίες κι ανεπάρκειες μηρυκάζεις.… Διαβάστε περισσότερα