Να ’χα φτερά ασυγκράτητα
απ’ ασημένια γάζα,
να δώσω μια, ν’ αναληφθώ,
στα ουράνια τα γαλάζια.
Να μη μ’ αγγίζουν οι κραυγές
κι οι στάχτες των ανθρώπων,
να σεργιανίζω στις χαρές
παραδεισένιων τόπων.
Το Νικηφόρο, τη Μαντώ
και τη μικρή … Διαβάστε περισσότερα
Μου είπαν πως μαρμάρωσες,
η Πόλις σου εάλω
κι αντί πορφύρα, σάβανο
στο μέλλον μου να βάλω.
Μου είπαν πως σε πόντισαν
στου Άδη το θαλάμι.
Οι κόποι κι οι θυσίες σου
πως πήγανε χαράμι.
Μου είπαν πως δεν σκιάχτηκες
Πήρα τζουρά γλυκόλαλο και πένα φιλντισένια
και στα ταξίμια πόντισα την πιο κρυφή μου έννοια.
Γιατί έπιασαν τα μάτια σου κι όλα τα φυλακώσαν
και μες στα φυλλοκάρδια μου τρία καρφιά καρφώσαν.
Το πρώτο γράφει σ’ αγαπώ, το δεύτερο σε … Διαβάστε περισσότερα
Χλωρό αστράκι με κοιτά,
το μπόι μου μετράει.
Μια στάλα είναι, μια μπουκιά
κι όμως μοσχοβολάει.
Στην άμμο έχει το κορμί,
τη ρίζα στην αλμύρα.
Κι εγώ ρωτώ πόσο βαριά
τη μοίρα μου να πήρα.
Πατρίδα του έχει τη στιγμή… Διαβάστε περισσότερα
Ένα αγκάθι έχω μέσα στην καρδιά μου
που το ποτίζουν τ’ ανεκπλήρωτα όνειρά μου.
Μόνο μεσάνυχτα τα πέταλά του ανοίγει.
Δεν το κατέχουν οι πολλοί, μονάχα λίγοι.
Μέλι και ξύδι αγκαλιασμένα στο κορμί του
τρέφουν, στραγγίζουν, πολεμούν τη δύναμή του.… Διαβάστε περισσότερα
Σου είπα αγρίεψε ο καιρός
κι ο φίλος έγινε εχθρός.
Αγκάθι κάθε μου γιατί.
Κι είπες «Μαζί σου κι όπου βγει».
Σου είπα ξέσπασε οργή,
το Άδικο μεσουρανεί.
Λουφάξαν όλοι οι γνωστικοί.
Κι είπες «Μαζί σου κι όπου βγει».
Σου … Διαβάστε περισσότερα
Έναν καιρό και μια φορά
την Άνοιξη ζητούσα.
Είχε αργήσει να φανεί
κι εγώ ανησυχούσα.
Πήρα το δρόμο το μακρύ,
κάθε μικρό σοκάκι,
παρέα με μια μέλισσα
κι ένα χρυσομυγάκι.
Την πρώτη μέρα στάθηκα
σ’ ένα ποτάμι πλάι.
-Που είναι … Διαβάστε περισσότερα
Που κρύβεται η άνοιξη
όταν ξεσπάει η μπόρα
και σαν ποτάμι ξέχειλο
βουίζει όλη η χώρα;
Που κρύβεται η άνοιξη
σαν πέφτει το χαλάζι
και τις οπώρες στα βουνά
τις τρώει το μαράζι;
Που κρύβεται η άνοιξη
όταν μου συννεφιάζεις… Διαβάστε περισσότερα
Φτιάξε μου μία άνοιξη,
άνοιξη να θυμίζει.
Δεν έχει η γλώσσα κόκαλα
και κόκαλα τσακίζει.
Φτιάξε μου μία άνοιξη,
μάσκες να μη φοράει.
Άλλος πεθαίνει, χάνεται
και άλλος το γλεντάει.
Φτιάξε μου μία άνοιξη
ζουμπούλι να μυρίζει,
έγινε ο κόσμος … Διαβάστε περισσότερα
Που να σταθώ και τι να πω
και που το δίκιο μου να βρω;
Εγώ ξενάκι στο κλαρί
κι εσύ αλάτι στην πληγή.
Μονάχα αυτό παρακαλώ,
να ζήσω έναν αγερμό.
Να έρθει κάποτε η στιγμή
που η ελπίδα θα ξεσηκωθεί.… Διαβάστε περισσότερα