Κάτι τελειώνει, κάτι αρχίζει,
πότε μεγάλο και πότε μικρό,
πότε αλμυρό και πότε γλυκό.
Κι η γη γυρίζει, στριφογυρίζει.
Κάτι αρχίζει, κάτι τελειώνει,
πότε με ζέστη, πότε με κρύο,
πότε για έναν, πότε για δύο.
Κι όλο βραδιάζει και ξημερώνει.… Διαβάστε περισσότερα
Καράβι μου κι αν άραξες
σ’ απάγκιο ερημογιάλι,
να μη θαρρείς πως γλύτωσες
απ’ την ανεμοζάλη.
Καράβι μου τη φτιάξη σου
πολύ μην τη ζορίζεις.
Θεά, θεριό η θάλασσα
και πνίγει όσα ελπίζεις.
Στ’ αμπάρι σου ασφάλισε
τ’ ανθρώπινα και … Διαβάστε περισσότερα
Δεν έχεις λόγια, λες, και ντύνεσαι ρημάδι,
μήπως κρυφτεί της ανομίας σου το σημάδι.
Μα έχεις στρώμα, δυο καρέκλες και τραπέζι
και το παιδί σου πλάι αμέριμνο να παίζει.
Δεν έχεις άλλη υπομονή, λες, και φωνάζεις.
Συνομωσίες κι ανεπάρκειες μηρυκάζεις.… Διαβάστε περισσότερα
Να ’χα φτερά ασυγκράτητα
απ’ ασημένια γάζα,
να δώσω μια, ν’ αναληφθώ,
στα ουράνια τα γαλάζια.
Να μη μ’ αγγίζουν οι κραυγές
κι οι στάχτες των ανθρώπων,
να σεργιανίζω στις χαρές
παραδεισένιων τόπων.
Το Νικηφόρο, τη Μαντώ
και τη μικρή … Διαβάστε περισσότερα
Μου είπαν πως μαρμάρωσες,
η Πόλις σου εάλω
κι αντί πορφύρα, σάβανο
στο μέλλον μου να βάλω.
Μου είπαν πως σε πόντισαν
στου Άδη το θαλάμι.
Οι κόποι κι οι θυσίες σου
πως πήγανε χαράμι.
Μου είπαν πως δεν σκιάχτηκες
Πήρα τζουρά γλυκόλαλο και πένα φιλντισένια
και στα ταξίμια πόντισα την πιο κρυφή μου έννοια.
Γιατί έπιασαν τα μάτια σου κι όλα τα φυλακώσαν
και μες στα φυλλοκάρδια μου τρία καρφιά καρφώσαν.
Το πρώτο γράφει σ’ αγαπώ, το δεύτερο σε … Διαβάστε περισσότερα
Χλωρό αστράκι με κοιτά,
το μπόι μου μετράει.
Μια στάλα είναι, μια μπουκιά
κι όμως μοσχοβολάει.
Στην άμμο έχει το κορμί,
τη ρίζα στην αλμύρα.
Κι εγώ ρωτώ πόσο βαριά
τη μοίρα μου να πήρα.
Πατρίδα του έχει τη στιγμή… Διαβάστε περισσότερα
Ένα αγκάθι έχω μέσα στην καρδιά μου
που το ποτίζουν τ’ ανεκπλήρωτα όνειρά μου.
Μόνο μεσάνυχτα τα πέταλά του ανοίγει.
Δεν το κατέχουν οι πολλοί, μονάχα λίγοι.
Μέλι και ξύδι αγκαλιασμένα στο κορμί του
τρέφουν, στραγγίζουν, πολεμούν τη δύναμή του.… Διαβάστε περισσότερα
Σου είπα αγρίεψε ο καιρός
κι ο φίλος έγινε εχθρός.
Αγκάθι κάθε μου γιατί.
Κι είπες «Μαζί σου κι όπου βγει».
Σου είπα ξέσπασε οργή,
το Άδικο μεσουρανεί.
Λουφάξαν όλοι οι γνωστικοί.
Κι είπες «Μαζί σου κι όπου βγει».
Σου … Διαβάστε περισσότερα
Έναν καιρό και μια φορά
την Άνοιξη ζητούσα.
Είχε αργήσει να φανεί
κι εγώ ανησυχούσα.
Πήρα το δρόμο το μακρύ,
κάθε μικρό σοκάκι,
παρέα με μια μέλισσα
κι ένα χρυσομυγάκι.
Την πρώτη μέρα στάθηκα
σ’ ένα ποτάμι πλάι.
-Που είναι … Διαβάστε περισσότερα