Αν είμαι μίσχος στο χιονιά,
σταγόνα στην πλημμύρα,
μου φτάνει που απόφαση
τη μοίρα μου την πήρα.
Αν είμαι λύκος στο βουνό,
αγρίμι στα μητάτα,
αρκεί που δεν σπατάλησα
τα έρμα μου τα νιάτα.
Αν είμαι μόνο ένα σπυρί
στο … Διαβάστε περισσότερα
Category Archives: Τραγούδι
28η Οκτωβρίου 1940, με στίχους και εικόνες
Το ποίημα “28η Οκτωβρίου 1940” περιέχεται στο βιβλίο μου “Εδώ Προνήπιο”, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, εικονογράφηση Μάρω Αλεξάνδρου.
Το ποίημα “Ε ε, Ελλάδα” περιέχεται στο βιβλίο μου “Το Αλφαβητάρι των Ποιημάτων”, Εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα, εικονογράφηση Έφη Κοκκινάκη.
Στα “Ζωγραφιστά Τραγούδια” μας … Διαβάστε περισσότερα
Στο Εμείς…
Λόφοι κι απάτητα βουνά
βγήκαν στους δρόμους παγανιά.
Ξερνάνε προσανάμματα
και στήνουν οδοφράγματα.
Λόγγοι, ραχούλες, ρεματιές,
σμίγουν σ’ απόμερες ακτές.
Ζητούν σωτήριο άρμενο
και όχι άλλο κάρβουνο.
Άνθρωπο μπρος τους να μη δουν
έξαλλα πλέον απαιτούν.
Με στάχτη ραίνουν τους … Διαβάστε περισσότερα
Αύγουστος
Απ’ όλους μου τους έρωτες
τον Αύγουστο φοβάμαι,
γιατί με κάνει να ποθώ
ό,τι ποτέ δεν θα ’μαι.
Βάζει στις νύχτες μου φωτιά,
τις μέρες πλημμυρίζει,
μ’ όσα η ψυχή μου λαχταρά,
μα δεν βαστά να ορίζει.
Μπήγει στα μάτια … Διαβάστε περισσότερα
Πρόσφυγας
Πως είναι να ‘σαι άπατρις
στου κόσμου την αντάρα,
να μη γνωρίζεις που θα πας
όταν θα πέσει η μπάρα;
Πως είναι να ‘σαι αδύναμος
στων λύκων το κοπάδι,
να τρέμει η καρδούλα σου
αν θα τη βγάλεις λάδι;
Πως … Διαβάστε περισσότερα
Κουφαηδόνι
Όταν πενθώ τ’ ανθρώπινα,
σφαλίζω κάθε οθόνη.
Τα όρη παίρνω, τα βουνά,
να βρω το κουφαηδόνι.
Ξέρει εκείνο να μου πει
χρησμούς και παραμύθια,
να γιάνουν όλες οι πληγές
που μου κεντά η αλήθεια.
Μόνο ψηλά κι απόμερα,
στα πράσινα … Διαβάστε περισσότερα
Καλοκαίρι
Απ’ όλες σου τις εποχές τρέμω το Καλοκαίρι,
γιατί φαντάζει ανέμελο μα κρύβει ένα μαχαίρι.
Μέχρι να πεις «ανάσανα», σε έχει πυρπολήσει
και μόνο ο αναμάρτητος μπορεί ν’ αυτομολήσει.
Σε περιβόλια και ακτές το παραγάδι ρίχνει.
Σε σημαδεύει στην καρδιά … Διαβάστε περισσότερα
Ευχή στα μπλε
Φτερούγα στ’ αλμυρό νερό,
φτερούγα από βράχο,
για να σε παίρνω αγκαλιά,
ψυχή μου, ήθελα να ’χω.
Να είναι ο κόσμος θάλασσα
με ανθισμένους κήπους
κι εμείς φευγάτοι ναυτικοί
σε μυρωμένους στίχους.
Να μη φοβάμαι τη σκουριά
στ’
Στο λιακωτό, ή Ανάβυσσος
Σ’ αυτό το καταφιλημένο απ’ την αρμύρα λιακωτό,
που έγκλειστη όσο τίποτα άλλο απεγνωσμένα το ποθώ,
Εκεί που γι’ άλλον εξαίσια ανατέλλει μια Λαμπρή
κι άλλος λιβάνι καίει σε μνημούρι λαξευτό,
Εκεί που ένα τέλος μια καινούργια ιστορία ξεκινά
και … Διαβάστε περισσότερα
Astra μη με μαλώνετε…
Astra μη με μαλώνετε,
τσιμπήστε με μονάχα,
ααα, για να νικήσω τον ιό,
-χεράκι να ’χεις ελαφρύ-
να ξαναβγώ στη στράτα.
Astra άκου τον πόνο μου,
κάνε το μαγικό σου,
ααα, να ορθώσω σίδερο κορμί
-ψηλό κυπαρισσάκι μου-
με το … Διαβάστε περισσότερα