Ο Φάρος της ψυχής είναι νησί,
κρυμμένος μέσα σε καταπακτή.
Εκεί που κάθε τόσο κατεβαίνω
και μοιάζει το να ζω σαν να πεθαίνω.
Στον πάτο της φωλιάζει το θεριό,
αυτό που ν’ αντικρύσω δεν μπορώ.
Μα πρέπει να σταθώ απέναντί … Διαβάστε περισσότερα
Ο Φάρος της ψυχής είναι νησί,
κρυμμένος μέσα σε καταπακτή.
Εκεί που κάθε τόσο κατεβαίνω
και μοιάζει το να ζω σαν να πεθαίνω.
Στον πάτο της φωλιάζει το θεριό,
αυτό που ν’ αντικρύσω δεν μπορώ.
Μα πρέπει να σταθώ απέναντί … Διαβάστε περισσότερα
Όμως υπάρχει κι ένα άλλο καλοκαίρι,
που δεν μυρίζει αντηλιακό,
που δεν φοράει σατέν μαγιό,
δεν πίνει βότκα σε πολύχρωμο μιντέρι.
Όμως υπάρχει κι ένα άλλο καλοκαίρι,
που δεν πηγαίνει εξοχή,
κολλάει πάνω του η στολή,
δεν χαριεντίζεται με κινητό … Διαβάστε περισσότερα
Τα δομικά μου υλικά
πηλός, χαλκός κι αλμύρα.
Ποτέ τους δεν με πρόδωσαν
μες στης ζωής τη γύρα.
Μ’ αυτά έχτισα τον κόσμο μου
κι έγραψα τ’ όνομά μου
στου χρόνου την περγαμηνή,
όσο κρατά η γενιά μου.
Κατά καιρούς … Διαβάστε περισσότερα
Άνοιξε το παράθυρο και τον κατέλαβε το φως. Μια πεταλούδα υπέγραφε ειλητάρια στους λυγερούς βραχίονες της αγριαχλαδιάς. Τα σύννεφα αγκαλιάζονταν στην κλίνη τ’ ουρανού, πληγώνοντας ανεπανόρθωτα το κυανό του υποσέντονο.
Δεν ήξερε πώς να ψελλίσει καλημέρα. Σήκωσε αργά τη δεξιά … Διαβάστε περισσότερα
Ο κόσμος είναι ωκεανός,
βουνά τα κύματά του,
γι’ αυτό θαλασσοπνίγονται
τα έρμα τα παιδιά του.
Αν δεν φροντίσεις συνετά,
καρδιά μου, το σκαρί σου,
κάθε που αλλάζει ο καιρός
ρισκάρεις τη ζωή σου.
Αέρισέ του τα πανιά
να έχεις … Διαβάστε περισσότερα
Στη μέση του καλοκαιριού
η μέρα αναστενάζει.
Αχάραγα πιάνει δουλειά
κι ο ιδρώτας ώρες στάζει.
Βαστά μες στο ζεμπίλι της
ντομάτα, ελιές και λάδι
να κολατσίσει ζυμωτό,
βρεμένο παξιμάδι.
Έχει στ’ αυτιά του τζίτζικα
το επίμονο τραγούδι
και τρέμει μην … Διαβάστε περισσότερα
Να ’σαι δελφίνι στον αφρό
καρντάσι των κυμάτων,
ή ρίζα μιας γερόντισσας
ελιάς των αθανάτων;
Να ’σαι ομίχλη την αυγή
σ’ απόκρημνο κρατήρα,
ή το αδράχτι που κρατά
η άγνωστή μου Μοίρα;
Να ’σαι γλυκό του κουταλιού
με τον καφέ … Διαβάστε περισσότερα
Πουλάκι γοργοφτέρουγο,
πουλί ξενιτεμένο,
ήρθε στο μπαλκονάκι μου
χωρίς να το προσμένω.
Τι θες, πουλί μου όμορφο,
και στέκεις στο περβάζι;
Γιατ’ είναι το τραγούδι σου
πνιγμένο στο μαράζι;
Εγώ ήρθα απ’ την Ανατολή
με τ’ άρματα διωγμένο
και είναι … Διαβάστε περισσότερα
Είναι οι καιροί σκληρόκαρδοι
κι αγέραστος ο χρόνος
κι αν δεν παραμυθιάζεσαι
σε καταπίνει ο πόνος
Λύνουν και δένουν άφοβα
τ’ ανήμερα θηρία
χωρίς αιδώ και χαλινό
κάνουν θεό τη βία
Άλλος γεννιέται λούλουδο
και άλλος σαρκοβόρο
και ξέρουμε ποιος … Διαβάστε περισσότερα
Και ποιος δεν θα το ήθελε
να κάνει ένα άλμα
και να αλλάξει διάσταση
για να μη ζει το δράμα.
Και ποιος δεν θα το ήθελε
τις κορυφές ν’ αγγίζει
και τίποτα, ποτέ κανείς
να μην τον θρυμματίζει.
Να προσγειωθεί … Διαβάστε περισσότερα