Τα δομικά μου υλικά
πηλός, χαλκός κι αλμύρα.
Ποτέ τους δεν με πρόδωσαν
μες στης ζωής τη γύρα.
Μ’ αυτά έχτισα τον κόσμο μου
κι έγραψα τ’ όνομά μου
στου χρόνου την περγαμηνή,
όσο κρατά η γενιά μου.
Κατά καιρούς … Διαβάστε περισσότερα
Τα δομικά μου υλικά
πηλός, χαλκός κι αλμύρα.
Ποτέ τους δεν με πρόδωσαν
μες στης ζωής τη γύρα.
Μ’ αυτά έχτισα τον κόσμο μου
κι έγραψα τ’ όνομά μου
στου χρόνου την περγαμηνή,
όσο κρατά η γενιά μου.
Κατά καιρούς … Διαβάστε περισσότερα
Άνοιξε το παράθυρο και τον κατέλαβε το φως. Μια πεταλούδα υπέγραφε ειλητάρια στους λυγερούς βραχίονες της αγριαχλαδιάς. Τα σύννεφα αγκαλιάζονταν στην κλίνη τ’ ουρανού, πληγώνοντας ανεπανόρθωτα το κυανό του υποσέντονο.
Δεν ήξερε πώς να ψελλίσει καλημέρα. Σήκωσε αργά τη δεξιά … Διαβάστε περισσότερα
Ο κόσμος είναι ωκεανός,
βουνά τα κύματά του,
γι’ αυτό θαλασσοπνίγονται
τα έρμα τα παιδιά του.
Αν δεν φροντίσεις συνετά,
καρδιά μου, το σκαρί σου,
κάθε που αλλάζει ο καιρός
ρισκάρεις τη ζωή σου.
Αέρισέ του τα πανιά
να έχεις … Διαβάστε περισσότερα
Στη μέση του καλοκαιριού
η μέρα αναστενάζει.
Αχάραγα πιάνει δουλειά
κι ο ιδρώτας ώρες στάζει.
Βαστά μες στο ζεμπίλι της
ντομάτα, ελιές και λάδι
να κολατσίσει ζυμωτό,
βρεμένο παξιμάδι.
Έχει στ’ αυτιά του τζίτζικα
το επίμονο τραγούδι
και τρέμει μην … Διαβάστε περισσότερα
Να ’σαι δελφίνι στον αφρό
καρντάσι των κυμάτων,
ή ρίζα μιας γερόντισσας
ελιάς των αθανάτων;
Να ’σαι ομίχλη την αυγή
σ’ απόκρημνο κρατήρα,
ή το αδράχτι που κρατά
η άγνωστή μου Μοίρα;
Να ’σαι γλυκό του κουταλιού
με τον καφέ … Διαβάστε περισσότερα
Πουλάκι γοργοφτέρουγο,
πουλί ξενιτεμένο,
ήρθε στο μπαλκονάκι μου
χωρίς να το προσμένω.
Τι θες, πουλί μου όμορφο,
και στέκεις στο περβάζι;
Γιατ’ είναι το τραγούδι σου
πνιγμένο στο μαράζι;
Εγώ ήρθα απ’ την Ανατολή
με τ’ άρματα διωγμένο
και είναι … Διαβάστε περισσότερα
Είναι οι καιροί σκληρόκαρδοι
κι αγέραστος ο χρόνος
κι αν δεν παραμυθιάζεσαι
σε καταπίνει ο πόνος
Λύνουν και δένουν άφοβα
τ’ ανήμερα θηρία
χωρίς αιδώ και χαλινό
κάνουν θεό τη βία
Άλλος γεννιέται λούλουδο
και άλλος σαρκοβόρο
και ξέρουμε ποιος … Διαβάστε περισσότερα
Και ποιος δεν θα το ήθελε
να κάνει ένα άλμα
και να αλλάξει διάσταση
για να μη ζει το δράμα.
Και ποιος δεν θα το ήθελε
τις κορυφές ν’ αγγίζει
και τίποτα, ποτέ κανείς
να μην τον θρυμματίζει.
Να προσγειωθεί … Διαβάστε περισσότερα
Τη νύχτα σπρώχνω να διαβεί
να ξημερώσει η μέρα,
γιατί το έβαλε σκοπό
να μου περάσει βέρα.
Κι αν ίσως κι αρραβωνιαστώ
τη σκοτεινή της φύση,
θα πάει ο νότος στο βορρά
κι η ανατολή στη δύση.
Θα βγάλει αγκάθια … Διαβάστε περισσότερα
Το χώμα πλάι στο νερό,
το σώμα πλάι στο πνεύμα,
άλλοι το είπαν ομορφιά
κι άλλοι του χάους νεύμα.
Το δάκρυ πλάι στο φιλί
και τ’ άστρο στο σκοτάδι
άλλοι το είπανε ζωή
κι άλλοι λειμώνα του Άδη.
Το άνθος … Διαβάστε περισσότερα