Τη μια στιγμή κερνάς ρακιά,
την άλλη κράζεις Ώφου!
Αυτό είν’ -αλίμονο- όπου γης
το ριζικό του ανθρώπου.
Τη μια στιγμή χορεύοντας
τη γη ίσα που αγγίζεις,
την άλλη στα χαλάσματα
μια προσευχή ψελλίζεις.
Τη μια στιγμή περήφανος,
θαρρείς πως … Διαβάστε περισσότερα
Τι είναι πλέον θησαυρός
που λάμπει, δεν τυφλώνει,
σε έναν κόσμο τόσο αψύ
με δράκους στο τιμόνι;
Τι είναι πια τόσο ακριβό
που σβήνει την αυθάδεια
και μάχεται ακούραστα
νικώντας τα σκοτάδια;
Τι είναι λάδι και ψωμί
με ζάχαρη από … Διαβάστε περισσότερα
Ο χρυσός της ο μπαμπάς
δούλευε σ’ ένα μαγαζί
με υφάσματα πολλά
κι έραβε καταπληκτικά!
Ήξερε να φτιάχνει ρούχα
για μεγάλους και μικρούς
καλοκαίρια
Βρέχει μια νύχτα απ’ το πρωί,
σκοτάδι γύρω απλώνει.
Λουφάζει πάλι στη σιωπή
η κάθε αλήθεια μόνη.
Βρέχει μονότονα κι εσύ
λιμνάζεις στα δικά σου
κι ας σου τη λέει η βροχή
να βγεις απ’ τα νερά σου.
Βρέχει και … Διαβάστε περισσότερα
Τα καρντάσια και τ’ αλάνια,
τα καλύτερα παιδιά,
έχουν πλέον άλλα στέκια
και στους ώμους τους φτερά.
Ποιο ποτάμι να το πήρε
τ’ ακριβό τους μυστικό
και απάντηση δεν παίρνω
όσο και να το ρωτώ;
Πες μου Μίκη, πες μου … Διαβάστε περισσότερα
Άγιε Βασίλη φέρε μας
πουρνό πουρνό για φέτος
μία χρονιά αλλιώτικη,
στ’ αλήθεια Νέο Έτος.
Σπείρε γαλήνη στους αγρούς
στα κύματα σιρόπι
και κάνε ν’ ανθρωπέψουνε
οι των ανθρώπων τρόποι.
Κανόνισε στα διάσελα
να μην ηχούν κανόνια
και στείλε στους … Διαβάστε περισσότερα
Το κόκκινο γεννήθηκε σ’ αστέρι μακρυσμένο
και φάνταζε παράταιρο σαν ταίρι αποδιωγμένο.
Δεν έψαχνε, όμως, λύπηση μα ούτε και βοήθεια,
μονάχα την απόχρωση που έχει η αλήθεια.
Το κόκκινο έγινε κρασί, μπριλάντι γιοματάρι.
Γουλιά γουλιά συλλάβιζε δικό του αλφαβητάρι.
Σε … Διαβάστε περισσότερα