Κόκκινη κλωστή δεμένη
μ’ άσπρη στριφογυρισμένη,
Μάρτη θα καλωσορίσει,
παραμύθι ν’ αρχινήσει!
Από πάνω σαν τηγάνι,
από κάτω σαν μπαμπάκι,
από πίσω σαν ψαλίδι.
Τι είναι; το χελιδονάκι!
Χελιδόνι το αγόρι,
χελιδόνι το κορίτσι.
Ξέσπασε μια καταιγίδα
κι άρχισαν τα … Διαβάστε περισσότερα
Φτιάξε μου μία άνοιξη,
άνοιξη να θυμίζει.
Δεν έχει η γλώσσα κόκαλα
και κόκαλα τσακίζει.
Φτιάξε μου μία άνοιξη,
μάσκες να μη φοράει.
Άλλος πεθαίνει, χάνεται
και άλλος το γλεντάει.
Φτιάξε μου μία άνοιξη
ζουμπούλι να μυρίζει,
έγινε ο κόσμος … Διαβάστε περισσότερα
Που να σταθώ και τι να πω
και που το δίκιο μου να βρω;
Εγώ ξενάκι στο κλαρί
κι εσύ αλάτι στην πληγή.
Μονάχα αυτό παρακαλώ,
να ζήσω έναν αγερμό.
Να έρθει κάποτε η στιγμή
που η ελπίδα θα ξεσηκωθεί.… Διαβάστε περισσότερα
Μου το ’πε το ξημέρωμα
κι η σιγανή ψιχάλα:
-Ήρθε και σένα η ώρα σου,
πτωχή κυρα – δασκάλα!
Άρχισε πρώτα η μηχανή
να βαριανασαίνει
και σταδιακά από καύσιμα
ψαθί ταπί να μένει.
Μετά εχάθη η φωνή
που σόλαρε με … Διαβάστε περισσότερα
Πόσο θα ’θελα να ήμουν
μια αρκούδα καφετιά,
που φαρδιά πλατιά κοιμάται
σε απάνεμη σπηλιά.
Να γεμίζω την κοιλιά μου
με βατόμουρα γλυκά,
αγριοφράουλες και μήλα,
καστανάκια τραγανά.
Με φουντούκια, βελανίδια
κι από πάνω για γλυκό
μέλι νόστιμο, χρυσάφι,
θυμαρίσιο … Διαβάστε περισσότερα
Μικρός, σεμνός τραγουδιστής
στης ξώθυρας το φρύδι,
γλυκά λαλεί το τεριρέμ,
σιρόπι στο καρύδι.
Για ψίχουλα δεν κελαηδά,
για δόξα δεν σφυρίζει,
μόν’ πάει κόντρα στο χιονιά
κι αγάπη συλλαβίζει.
Ρωτούν τ’ αγρίμια στα βουνά,
τα κήτη τα ωκεάνια,
ρωτούν … Διαβάστε περισσότερα
“…Τότε κοιτάχτηκαν στα μάτια κι ο άνθρωπος, αργά, φίλησε το ζώο στη μουσούδα του που έσταζε γάλα.
– Γιατί; τη ρώτησε.
Εκείνη του έγλειψε το πρόσωπο σαν να του ‘λεγε:
– Μπορεί γιατί η αγάπη είναι πιο μεγάλη από μας.… Διαβάστε περισσότερα
Μου λες πως πάγωσε ο καιρός,
θα πέσει κουκοσάλι.
Τα πέλαγα αγριέψαν,
χαμός κι ανεμοζάλη.
Μου λες θα έρθουν θύελλες,
χιονιάς θα μας σκεπάσει
και όσα καταφέραμε
μπορεί να τα χαλάσει.
Μα εγώ απλά χαμογελώ
στης παραστιάς το πλάι.
Τη … Διαβάστε περισσότερα
Ήθελα να ’μουν έλατος σ’ απόκρημνη ραχούλα,
ολόρθος με το σούρουπο, καθώς με την αυγούλα.
Να ’χω τη ρίζα σκαλωσιά μες στου γκρεμνού τη φλέβα
και στο πιο τροφαντό κλαδί να κάθεται η Εύα.
Θηλιά να πλέκει απ’ τ’ ουρανού … Διαβάστε περισσότερα