Μου το ’πε το ξημέρωμα
κι η σιγανή ψιχάλα:
-Ήρθε και σένα η ώρα σου,
πτωχή κυρα – δασκάλα!
Άρχισε πρώτα η μηχανή
να βαριανασαίνει
και σταδιακά από καύσιμα
ψαθί ταπί να μένει.
Μετά εχάθη η φωνή
που σόλαρε με … Διαβάστε περισσότερα
Μου το ’πε το ξημέρωμα
κι η σιγανή ψιχάλα:
-Ήρθε και σένα η ώρα σου,
πτωχή κυρα – δασκάλα!
Άρχισε πρώτα η μηχανή
να βαριανασαίνει
και σταδιακά από καύσιμα
ψαθί ταπί να μένει.
Μετά εχάθη η φωνή
που σόλαρε με … Διαβάστε περισσότερα
Πόσο θα ’θελα να ήμουν
μια αρκούδα καφετιά,
που φαρδιά πλατιά κοιμάται
σε απάνεμη σπηλιά.
Να γεμίζω την κοιλιά μου
με βατόμουρα γλυκά,
αγριοφράουλες και μήλα,
καστανάκια τραγανά.
Με φουντούκια, βελανίδια
κι από πάνω για γλυκό
μέλι νόστιμο, χρυσάφι,
θυμαρίσιο … Διαβάστε περισσότερα
Μικρός, σεμνός τραγουδιστής
στης ξώθυρας το φρύδι,
γλυκά λαλεί το τεριρέμ,
σιρόπι στο καρύδι.
Για ψίχουλα δεν κελαηδά,
για δόξα δεν σφυρίζει,
μόν’ πάει κόντρα στο χιονιά
κι αγάπη συλλαβίζει.
Ρωτούν τ’ αγρίμια στα βουνά,
τα κήτη τα ωκεάνια,
ρωτούν … Διαβάστε περισσότερα
“…Τότε κοιτάχτηκαν στα μάτια κι ο άνθρωπος, αργά, φίλησε το ζώο στη μουσούδα του που έσταζε γάλα.
– Γιατί; τη ρώτησε.
Εκείνη του έγλειψε το πρόσωπο σαν να του ‘λεγε:
– Μπορεί γιατί η αγάπη είναι πιο μεγάλη από μας.… Διαβάστε περισσότερα
Μου λες πως πάγωσε ο καιρός,
θα πέσει κουκοσάλι.
Τα πέλαγα αγριέψαν,
χαμός κι ανεμοζάλη.
Μου λες θα έρθουν θύελλες,
χιονιάς θα μας σκεπάσει
και όσα καταφέραμε
μπορεί να τα χαλάσει.
Μα εγώ απλά χαμογελώ
στης παραστιάς το πλάι.
Τη … Διαβάστε περισσότερα
Ήθελα να ’μουν έλατος σ’ απόκρημνη ραχούλα,
ολόρθος με το σούρουπο, καθώς με την αυγούλα.
Να ’χω τη ρίζα σκαλωσιά μες στου γκρεμνού τη φλέβα
και στο πιο τροφαντό κλαδί να κάθεται η Εύα.
Θηλιά να πλέκει απ’ τ’ ουρανού … Διαβάστε περισσότερα
Υπήρξα κάποτε κι εγώ μία Χιονάτη
πλάι σ’ ένα Πρίγκιπα με σεντεφένιο άτι.
Τώρα ο χρόνος που περνά με πασπαλίζει
με μια λευκότητα που τη φθορά κομίζει.
Υπήρξα κάποτε κι εγώ Παραμυθένια
με περιπέτειες πολλές, μα δίχως έννοια.
Τώρα σκαλώνω … Διαβάστε περισσότερα
Θέλω να πετάξω πολλά.
Να τακτοποιήσω άλλα.
Να καταλάβω περισσότερα.
Να θυμώνω όλο και λιγότερο.
Ν’ αλλάζω σελίδα γρηγορότερα.
Θέλω γαλήνη που να διαρκεί.
Θέλω ομορφιά που επιτέλους να επιβάλλεται, να νικά.
Θέλω καθαρές δουλειές. Στρογγυλά λόγια. Μετρημένες αποστάσεις.
Θέλω … Διαβάστε περισσότερα
Μες στον κρατήρα του ανυπότακτου χειμώνα
περιπλανιέσαι σα νιφάδα λαμπηδόνα.
Ο χρόνος γνέφει όπως φάρος στο μουράγιο:
αναβοσβήνει, όσο εσύ κάνεις κουράγιο.
Σκαριά αμέτρητα στα κύματα χορεύουν
κι όσο το φως με το σκοτάδι αντιπαλεύουν,
εσύ τη ρότα αναζητάς την … Διαβάστε περισσότερα