Το δίκιο σου, είπαν, Οκτώβρη το βρήκες.… Διαβάστε περισσότερα
Κραυγή ανδρωμένη σε αίμα κι ιδρώτα.
Φυγάδευαν άστρα οι Μοίρες σαν βγήκες
ονείρου ζυγιά σε αγύριστη ρότα.
Κραυγή ανδρωμένη σε αίμα κι ιδρώτα.
Η μάνα ποτέ πια χορό δεν θα σύρει.
Ονείρου ζυγιά
Για την Παγκόσμια Ημέρα Ζώων
4 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Των ζώων της συντροφιάς, των ζώων της προσφοράς, των αξεπέραστων στολιδιών της φύσης με τη μοναδική της βιοποικιλότητα, των πολύτιμων συνοδοιπόρων μας στην αλυσίδα της ζωής, των ξεχωριστών μας ηρώων στους μύθους, τις παραδόσεις, … Διαβάστε περισσότερα
“Ο Φάρος με τα χίλια μυστικά”
Μαριλένα Καββαδά, Ο Φάρος με τα χίλια μυστικά, εικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου, εκδόσεις βιβλιοΔιάπλους, Θεσσαλονίκη 2016
Η Μαριλένα Καββαδά είναι ένας χαρισματικός και πολυτάλαντος άνθρωπος. Αξιοποιώντας τις πολυεπίπεδες σπουδές της στο χορό, στον ελληνικό πολιτισμό, στα παιδαγωγικά και στις τεχνολογίες … Διαβάστε περισσότερα
Σεπτέμβρης
Καμία όρεξη δεν είχα φέτος ν’ αφήσω την ξωμεριά μου, τ’ αμπελάκι στους ηλιοκαμένους τρόχαλους και το λιόφυτο στους αναβαθμούς κάτω απ’ το φρύδι τ’ ουρανού και να ’ρθω να σας βρω. Το παξιμάδι με το ξύγαλο κολάτσιζα. Με μια … Διαβάστε περισσότερα
Εκεί, στο ενυδρείο…
Απόψε είδα όνειρο
πως πήγαινα σχολείο
σε ένα υπερσύγχρονο,
κατάφωτο ενυδρείο.
Δεν χρειαζόταν να φορώ
στο πρόσωπό μου μάσκα,
γιατί τ’ ωραίο μου σκάφανδρο
είχε μοδάτη κάσκα.
Δύτρια ήμουν άπαιχτη
και ψάρια οι μαθητές μου.
Τα πάντα … Διαβάστε περισσότερα
Η παιδική μου ηλικία (σχολικό έτος 2020-21)
Η παιδική μου ηλικία
έκτακτο θέμα στα δελτία
κι εγώ κλωνάκι ανθισμένο
σε δέντρο από παλιά καμένο.
Η παιδική μου ηλικία
δεν έχει Γλώσσα και Ιστορία.
Μόνο αριθμούς, ποσά και ζύγια
κι αυτούς που σαλαγάν τα γίδια.
Την παιδική μου … Διαβάστε περισσότερα
Κατακαημένε δάσκαλε…
Στα σχολικά προαύλια
μύρισε πια μπαρούτι
κι η τάξη η πανδημική
σωστό κονσερβοκούτι.
Σε μπαρ κι εστιατόρια
απόσταση κρατάνε.
Μα σε μια τάξη σχολική
όλοι οι καλοί χωράνε.
Δάσκαλε, την υπομονή
βάλε για πανοπλία.
Το έργο τούτο λέγεται
παιδεία – … Διαβάστε περισσότερα
Ένα όστρακο
Βάδιζε αμέριμνος, ίσια καταπάνω στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Δεν είχε μάτια παρά μόνο για το βελουδένιο πορφυρό. Τα χέρια του κρέμονταν τεμπέλικα σαν τσαμπιά ροζακί σε αμπέλι ξερικό, καταμεσής του Αιγαίου. Δεν σκεφτόταν τίποτα. Ένα άδειο λαγήνι μαυροδάφνη ήταν το … Διαβάστε περισσότερα
Μισή σελίδα
Ξεκίνησε νύχτα. Το σκοτάδι φορούσε τούλι χαλκοπράσινο, κεντημένο με γρανιτένια, ατίθασα άστρα. Όλα ψιθύριζαν ακατάληπτες προσευχές. Ήθελε τόσο να τις αποκρυπτογραφήσει. Έστηνε δόκανα στις λέξεις. Με μια παιδιάστικη επιμονή τις παραφύλαγε. Μα εκείνη την ύστατη στιγμή της περιούσιας άρθρωσης γίνονταν … Διαβάστε περισσότερα
Ερωτικό (της Πανσελήνου)
Αυγή ήταν κι απόκαμε, νυχτιά ήταν κι εσώθη,
μα το παντέρμο μου κορμί αναπαημό δεν νιώθει.
Τι μάγια απερινόητα, τι ξόρκια του ’χεις κάνει
και τι γητειές που ο λογισμός τ’ ανθρώπου δεν τις βάνει.
Εσύ φεγγάρι ολόγιομο κι εγώ … Διαβάστε περισσότερα