Από τι πυροδοτείται η έμπνευση; Τι είναι αυτό που ωθεί έναν καλλιτέχνη ν’ αφήσει ο,τιδήποτε άλλο κάνει ή τον απασχολεί εκείνη τη στιγμή, την όποια στιγμή, και να επιδοθεί στην τέχνη του; Τι τον επιστρέφει στο όστρακο, στο καβούκι, στο … Διαβάστε περισσότερα
Στον κήπο σου που διακλαδίζεται από τη Γαία ως τον Ουρανό
Όπως μανδύας ακατάβλητος του πρώτου ιππότη
Με τα κεντίδια του μπουκιές από φεγγοβολούντα χρώματα
Και τα στριφώματά του κρόσσια μυρωμένα
Ένα μονάχα άνθος λαχτάρησα να είμαι
Αυτό που με … Διαβάστε περισσότερα
Εξετάσεις.
Πρέπει να περάσεις.
Το ποτάμι έχει δύο όχθες.
Αυτοί που πέρασαν απέναντι, σου λένε πως αυτό είναι το καλύτερο για σένα.
Εσύ στέκεσαι και συλλογιέσαι αν μπορείς.
Γιατί ακόμη δεν είσαι σίγουρος αν θέλεις.
Πιο σίγουρος είσαι για άλλα … Διαβάστε περισσότερα
Δεν θέλω μέρα με πνευμόνια μαυρισμένα
Δεν θέλω νύχτα χωρισμένη από σένα
Δεν θέλω κόσμο σε μπουντρούμια μ’ αλυσίδες
Δεν θέλω μέλλον από άρρωστες ελπίδες
Δεν θέλω θάλασσα αν δεν φτιάχνει τρικυμία
Δεν θέλω αλήθεια που τη στέλνουν εξορία
Δεν … Διαβάστε περισσότερα
Διαβάσαμε το βιβλίο “Η επιστροφή του βασιλιά Γιγαντόκαρδου” της Σοφίας Γραμμόζη – Σωπίκη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σαϊτη σε εικονογράφηση Λέλας Στρούτση. Μας άρεσε τόσο πολύ, που αποφασίσαμε να το συνδυάσουμε και με άλλες δραστηριότητές μας με … Διαβάστε περισσότερα
Από μια κλωστή
Όταν παιδί βρεθείς στο δάσος με τα πυκνά, πελώρια, δέντρα,
ξετυλίγεις το κουβάρι
περνάς την κλωστή από κορμό σε κορμό
από κλαδί σε κλαδί, από χαμολούλουδο σε χαμολούλουδο,
για να σημαδέψεις το μονοπάτι της επιστροφής
και να … Διαβάστε περισσότερα
Εσύ νομίζεις ότι ξημέρωσε.
Ότι σηκώθηκες να φτιάξεις πρωινό.
Ότι ο καφές αχνίζει στο μπρίκι και σε νουθετεί.
Ότι η αύρα που ξεφυλλίζει τις κουρτίνες υπόσχεται δροσιά.
Ότι το πλυντήριο που μουρμουρίζει ρυθμικά, θα καθαρογράψει απ’ την αρχή όσα κάποτε … Διαβάστε περισσότερα
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Απ’ τ’ άγρια χαράματα στο πόδι είμαι ο καημένος
μα παραμένω ο καψερός μακριά σου νυχτωμένος.
Καλώ τις Μούσες τις εννιά, καλώ την Ειμαρμένη
μα η ριμάδα η Έμπνευση, αλλού είναι σπιτωμένη.
Έλα, μωρό μου, πρόβαλλε στη ρούγα, φανερώσου!… Διαβάστε περισσότερα
Σήμερα το γκρι έγινε μολυβί, το γαλάζιο μαβί, το πορτοκαλί σκούρο πορφυρό σαν αίμα καυτό. Δεν έχω λογισμούς σήμερα. Μόνο μια μακρόσυρτη, ταξιδιάρα λύπη, σπονδή στην Εκάτη για ό,τι μου λείπει. Στο κάστρο, στο ποτάμι, στο ρολόι, στην πλατεία, στις … Διαβάστε περισσότερα
«Τι νομίζεις, λοιπόν κατά βάθος η ποίηση είναι μια ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη όλο τον κόσμο»
Τάκης Σινόπουλος
Ήταν ωραία και δημιουργικά το πρωί της Κυριακής 21 Οκτωβρίου 2018, στο Τεχνο-Λόγιο «TALOS» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, όπου συναντήθηκα με παιδιά 8-11 … Διαβάστε περισσότερα