Νίκη και Ήττα

Η Νίκη είναι ένα μικρό κοράσι σε περβόλι,
σα σεργιανίζει το κοιτούν με μια λαχτάρα όλοι.
Κρατά στο χέρι ένα γερό μα αδειανό καλάθι,
να το γεμίσει με καρπούς γλυκούς αλλά και λάθη.

Η Ήττα είναι γερόντισσα σ’ απόμερο χαγιάτι,… Διαβάστε περισσότερα

Εσύ, σεβάσου…

Εσύ βολτάρεις στο γιαλό
με τον καφέ στο χέρι
και στην απέναντι στεριά
θερίζει το μαχαίρι.

Εσύ με ψύλλου πήδημα
ωρύεσαι και βρίζεις,
μα ούτε που φαντάζεσαι
τι εστί να μην ελπίζεις.

Εσύ που κοκορεύεσαι
πως τάχα όλα τα ξέρεις,… Διαβάστε περισσότερα

Φθινοπωράκι μου…

Στα όνειρά μου απάγκιασε
ένα φθινοπωράκι,
με λουλακί αδιάβροχο,
προσφάι στο δισάκι.

Είχε δεμένο στο λαιμό
φουλάρι μεταξένιο,
γεμάτο πλατανόφυλλα
και χρυσοκεντημένο.

Στο μπράτσο είχε περαστή
μια καλαθούνα οπώρες.
Σεργιάνιζε στις γειτονιές
και γλύκαινε τις ώρες.

Κοντοστεκόταν στην αυλή
που … Διαβάστε περισσότερα

Σαν αμανίτης

Λίγο πριν φτάσει ο Μάιος,
λίγο πριν φύγει ο Απρίλης,
το δρόμο πήρα το γνωστό,
εκεί που ανθίζει το βουνό.

Είχα τα χέρια μου αδειανά,
σύννεφα στην καρδιά μου
τραγούδια άλικα στ’ αυτιά,
γι’ άπιαστα όνειρα, παλιά.

Έκανα μέσα μου … Διαβάστε περισσότερα

Ανοιξιάτικο

Αν είσαι η μυλόπετρα κι εγώ τ’ αβρό σταράκι,
ποια αγάπη χεροδύναμη σοδειάζει τ’ αλευράκι;

Αν είσαι αγρός ανέμελος κι εγώ αίμα ανθισμένο,
ποιος έρωτας με ξέχασε και ποιον να περιμένω;

Αν είσαι αλάδανος αψύς κι εγώ φιλί φτεράκι
ποιο … Διαβάστε περισσότερα

Για δέστε τον αμάραντο

Για δέστε τον αμάραντο
στην άμμο πως φυτρώνει,
τη δίψα του πως τη βαστά
και δεν τη φανερώνει.

Για δέστε πως ανθοφορεί,
κεφάλι πως σηκώνει
και πως αντέχει ξερικός
χωρίς ν’ αποκαρδιώνει.

Για δέστε που σεβαστικά
το πέλαγο ρεμβάζει
κι … Διαβάστε περισσότερα

Πες μου, σοφή γερόντισσα

Πες μου σοφή γερόντισσα
της φύσης Καλομοίρα
που πάει τρεχάτος ο καιρός
σαν πιλαλά στη γύρα.

Πες μου, γιαγιάκα, τι θωρείς
στου κόσμου τα κατώφλια.
Ποιοι γεύονται κροκάτο αυγό
και ποιοι τ’ αυγού τα τσόφλια.

Πες μου, κοκόνα μου καλή,… Διαβάστε περισσότερα

Εκεί που είμαι πάντα

Εκεί που είμαι πάντα,
όλα μου λεν αγάντα.
Τα κύματα, ο γλάρος
κι ο πέτρινος ο φάρος.

Εκεί που είμαι πάντα,
ταξίμια παίζει η μπάντα
κι ένα παιδί ρωτάει
η θάλασσα που πάει.

Εκεί που είμαι πάντα,
ποτέ δεν έχει … Διαβάστε περισσότερα

Ο τόπος που ‘μαι ζωντανή

Ο τόπος που ’μαι ζωντανή,
έχει κλαδιά και φύλλα
κι έναν μικρούλη πρίγκιπα
να παίζει κατρακύλα.

Ο τόπος που ’μαι ζωντανή,
είναι τραχύς κι ωραίος.
Όταν γεννιέται, ήδη σοφός
κι όταν πεθαίνει, νέος.

Ο τόπος που ’μαι ζωντανή,
μυρίζει φως, … Διαβάστε περισσότερα

Για να μη…

Εσύ στα σύννεφα πετάς
κι εγώ την πέτρα σκάβω
κι από το σπιθοβόλημα
τα μάτια μου ανάβω.

Εσύ χορεύεις στα ψηλά
με την κροκάτη αυγούλα
κι εγώ στα λασποχώματα
σκλαβάκι με τη βούλα.

Εσύ δεν καταδέχεσαι
τ’ ανθρώπινα τα γκρίζα… Διαβάστε περισσότερα