Βουνίσιο δεντρογέρακο αντάμωσε ένα γλάρο.
Ξωμένει εκείνο σε σπηλιά κι ελόγου του σε φάρο.
– Γλάρε δεν τη βαρέθηκες πάνω σου την αλμύρα,
να ξεδιπλώσεις τα φτερά, να βγεις κι εσύ στη γύρα,
παρά μονάχος κάθεσαι, στα νύχια σου κοιμάσαι… Διαβάστε περισσότερα
Όταν πενθώ τ’ ανθρώπινα,
σφαλίζω κάθε οθόνη.
Τα όρη παίρνω, τα βουνά,
να βρω το κουφαηδόνι.
Ξέρει εκείνο να μου πει
χρησμούς και παραμύθια,
να γιάνουν όλες οι πληγές
που μου κεντά η αλήθεια.
Μόνο ψηλά κι απόμερα,
στα πράσινα … Διαβάστε περισσότερα
Για κάποιους η νίκη δεν είναι πιθανή.
Το σύμπαν για χάρη τους δεν συνωμοτεί.
Για κάποιους ο ήλιος πάντα καίει πολύ
και το φεγγάρι δεν φλερτάρει με τη γη.
Για κάποιους η νύχτα είναι αγκαραθιά.
Η μέρα αρκείται στα λίγα … Διαβάστε περισσότερα
ή ωδή στην κλιματική αλλαγή…
Άνοιξες το παράθυρο και εισέβαλλαν έτοιμες για όλα οι σταγόνες. Τώρα θα σου δείξουμε εμείς που νόμισες ότι ο Ιούνιος είναι ημίθεος με μποξεράκι επώνυμου σχεδιαστή και άτρωτο σαρκασμό, κελάρυσαν. Όταν μουλιάσουν τα πατώματα και … Διαβάστε περισσότερα
Απ’ όλες σου τις εποχές τρέμω το Καλοκαίρι,
γιατί φαντάζει ανέμελο μα κρύβει ένα μαχαίρι.
Μέχρι να πεις «ανάσανα», σε έχει πυρπολήσει
και μόνο ο αναμάρτητος μπορεί ν’ αυτομολήσει.
Σε περιβόλια και ακτές το παραγάδι ρίχνει.
Σε σημαδεύει στην καρδιά … Διαβάστε περισσότερα
Φτερούγα στ’ αλμυρό νερό,
φτερούγα από βράχο,
για να σε παίρνω αγκαλιά,
ψυχή μου, ήθελα να ’χω.
Να είναι ο κόσμος θάλασσα
με ανθισμένους κήπους
κι εμείς φευγάτοι ναυτικοί
σε μυρωμένους στίχους.
Να μη φοβάμαι τη σκουριά
στ’
Αν το μπορούσα να τρυγώ τα λούλουδα του κόσμου,
με νέκταρ θα ξεδίψαγες, αυγερινέ και φως μου.
Πεταλουδένια μου ψυχή, φιλί μου κεχριμπάρι,
ποια μοίρα λαφροπάτητη ταξίδι θα σε πάρει;
Δεν έχω βιος να σου κρατώ, ορμήνια να σου δώσω,… Διαβάστε περισσότερα