Έχωσα σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι μας μερικά σποράκια που μάζεψα πριν τρία χρόνια από την παραλία στα Λεγραινά, όπου ακόμη διατηρούνται κάποιες αμμοθίνες. Δεν πίστευα ότι θα φυτρώσουν, η άμμος, η ακρογιαλιά είναι η δική τους πατρίδα. Όταν πριν … Διαβάστε περισσότερα
Tag Archives: Περιβαλλοντική Εκπαίδευση
Μια ωραία πεταλούδα!
Μερικές φορές ξεκινάς τη μέρα σου έχοντας άλλα σχέδια στο μυαλό σου, αλλά αυτό που συμβαίνει απροσδόκητα τα αλλάζει εντελώς και μπορεί να είναι για το καλό σου! Έτσι προχθές, καθώς η κυρία Εύη ερχόταν πρωί πρωί στο σχολείο μας, … Διαβάστε περισσότερα
Χελιδονίσματα
Κόκκινη κλωστή δεμένη
μ’ άσπρη στριφογυρισμένη,
Μάρτη θα καλωσορίσει,
παραμύθι ν’ αρχινήσει!
Από πάνω σαν τηγάνι,
από κάτω σαν μπαμπάκι,
από πίσω σαν ψαλίδι.
Τι είναι; το χελιδονάκι!
Χελιδόνι το αγόρι,
χελιδόνι το κορίτσι.
Ξέσπασε μια καταιγίδα
κι άρχισαν τα … Διαβάστε περισσότερα
Της ακρογιαλιάς
Εγώ θα σου χαμογελώ από το φάρο.
Θα είμαι απανεμιά για κάθε γλάρο.
Εσύ μονάχα θάλασσα να υφαίνεις.
Σ’ αθάνατου ανθό να ξαποσταίνεις.
Δεν θέλω να σκαλώνω στα σκοτάδια
που ορίζουν όσοι έχουν μάτια άδεια.
Θέλω μονάχα θαλασσόκρινος να γίνω,
Αρκούδα καφετιά
Πόσο θα ’θελα να ήμουν
μια αρκούδα καφετιά,
που φαρδιά πλατιά κοιμάται
σε απάνεμη σπηλιά.
Να γεμίζω την κοιλιά μου
με βατόμουρα γλυκά,
αγριοφράουλες και μήλα,
καστανάκια τραγανά.
Με φουντούκια, βελανίδια
κι από πάνω για γλυκό
μέλι νόστιμο, χρυσάφι,
θυμαρίσιο … Διαβάστε περισσότερα
“Η μάνα αρκούδα”
“…Τότε κοιτάχτηκαν στα μάτια κι ο άνθρωπος, αργά, φίλησε το ζώο στη μουσούδα του που έσταζε γάλα.
– Γιατί; τη ρώτησε.
Εκείνη του έγλειψε το πρόσωπο σαν να του ‘λεγε:
– Μπορεί γιατί η αγάπη είναι πιο μεγάλη από μας.… Διαβάστε περισσότερα
Στο Εμείς…
Λόφοι κι απάτητα βουνά
βγήκαν στους δρόμους παγανιά.
Ξερνάνε προσανάμματα
και στήνουν οδοφράγματα.
Λόγγοι, ραχούλες, ρεματιές,
σμίγουν σ’ απόμερες ακτές.
Ζητούν σωτήριο άρμενο
και όχι άλλο κάρβουνο.
Άνθρωπο μπρος τους να μη δουν
έξαλλα πλέον απαιτούν.
Με στάχτη ραίνουν τους … Διαβάστε περισσότερα
Τα θερμά χρώματα
Τα θερμά χρώματα δεν είναι μόνο κομιστές της συμφοράς.
Είναι οι σπίθες στο αμόνι κάθε τίμιας δουλειάς,
που πότιζε με όνειρα και ιδρώτα ο πάππος μας ο σιδεράς.
Είναι η ενέργεια της υγείας, της ασφάλειας, της ροής,
της υλικής και
Είναι οι σπίθες στο αμόνι κάθε τίμιας δουλειάς,
που πότιζε με όνειρα και ιδρώτα ο πάππος μας ο σιδεράς.
Είναι η ενέργεια της υγείας, της ασφάλειας, της ροής,
της υλικής και
Γράμμα από τον “Μίλκο”
Δεν είχα ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Μου είχαν ψιθυρίσει οι παππούδες μου αυτό που από στόμα σε στόμα κι από γενιά σε γενιά είχε φτάσει και στα δικά τους αυτιά. Πως όταν ζεις κοντά στους ανθρώπους, ακόμη και τα πιο τρομακτικά
Αυτός ήταν ο “Κωστής”…
Ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο. Τον κοίταξε με τις δύο ολοστρόγγυλες λιμνούλες αθωότητας αφύλακτες. Είχε στη στιλπνή ακούραστη ράχη σχεδιασμένους παλιούς ναυτικούς χάρτες του σεβαστού προγόνου της Πρωτέα. Τα πτερύγιά της στολισμένα με τα παράσημα της αέναης περιπλάνησης. Δεν τη χωρούσε