Καθώς το Πάσχα είναι προ των πυλών, επιλέξαμε να μπούμε στο κλίμα με το αγαπημένο βιβλίο “Πασχαλιά και Πασχαλίτσα” της Λότης Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, σε εικονογράφηση του Γιώργου Σγουρού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Εμμέσως πλην … Διαβάστε περισσότερα
Tag Archives: Ποίηματα
Τώρα μ’ ακούς;
Τώρα μ’ ακούς;
Αιώνες σου ψιθύριζα παραλογές
μήπως σταθείς για μια στιγμή να μ’ αντικρίσεις,
να μοιραστείς το αρυτίδωτο φιλί μου.
Μα εσύ είχες σε βάθος άπατο ποντιστεί,
κάτω απ’ την κρούστα διαδρομής πεπατημένης.
Τώρα μ’ ακούς;
Μόνο η δική … Διαβάστε περισσότερα
Από μια κλωστή
Όταν παιδί βρεθείς στο δάσος με τα πυκνά, πελώρια, δέντρα,
ξετυλίγεις το κουβάρι
περνάς την κλωστή από κορμό σε κορμό
από κλαδί σε κλαδί, από χαμολούλουδο σε χαμολούλουδο,
για να σημαδέψεις το μονοπάτι της επιστροφής
και να μη χαθείς έτσι … Διαβάστε περισσότερα
Παράκληση
Κύριε, έχε διπλά το νου σου
στους μικρούς θεούς και βοηθούς σου.
Το λευκό τους ιμάτιο κάμε πανοπλία αδιαπέραστη.
Κάθε κουμπί του ν’ ασφαλίζει αεροστεγώς απ’ τον ολοφυρμό.
Πέμψε το δίκταμο, τη μέντα, τη λουϊζα, το φασκόμηλο
για περιφρούρηση αέναη
Λαμπηδόνα
Μες στον κρατήρα του ανυπότακτου χειμώνα
περιπλανιέσαι σα νιφάδα λαμπηδόνα.
Ο χρόνος γνέφει όπως φάρος στο μουράγιο:
ανάβει, σβήνει, όσο εσύ κάνεις κουράγιο.
Κάθε λογής πλέουν τριγύρω σου σκαριά
κι όσο αντιμάχεται το φως με τη σκουριά,
τη ρότα εσύ
Όταν εσύ νόμιζες ότι έκανα μάθημα…
Όταν εσύ νόμιζες ότι έκανα μάθημα,
εγώ χτυπούσα στο γουδί ανάσες λιλιπούτειων αστεροειδών,
για ν’ αυξηθούν οι παλμοί της αυταπάρνησης
και να μυρίσει η Ίνδικτος όνειρα.
Όταν εσύ νόμιζες ότι έκανα μάθημα,
εγώ ξεδίπλωνα στις παρυφές του σκοταδιού
ένα μικρό
Στον Αχέροντα (4η μέρα)
Ένα ποτάμι είν’ η ζωή
στα σπάργανα της μέρας
κι εμείς τα πλατανόφυλλα
που τα φυσά ο αγέρας.
Άλλοτε πίσω στις πηγές
μας παίρνει και μας πάει
κι άλλοτε προς τις εκβολές
με βιάση μας κυλάει.
Συχνά πυκνά σκαλώνουμε
στις
Νουφαρ-έννοια
Στον κήπο σου που διακλαδίζεται από τη Γαία ως τον Ουρανό
Όπως μανδύας ακατάβλητος του πρώτου ιππότη
Με τα κεντίδια του μπουκιές από φεγγοβολούντα χρώματα
Και τα στριφώματά του κρόσσια μυρωμένα
Ένα μονάχα άνθος λαχτάρησα να είμαι
Αυτό που με … Διαβάστε περισσότερα
(Δεν) Θέλω
Δεν θέλω μέρα με πνευμόνια μαυρισμένα
Δεν θέλω νύχτα χωρισμένη από σένα
Δεν θέλω κόσμο σε μπουντρούμια μ’ αλυσίδες
Δεν θέλω μέλλον από άρρωστες ελπίδες
Δεν θέλω θάλασσα αν δεν φτιάχνει τρικυμία
Δεν θέλω αλήθεια που τη στέλνουν εξορία
Δεν … Διαβάστε περισσότερα
Από μια κλωστή
Από μια κλωστή
Όταν παιδί βρεθείς στο δάσος με τα πυκνά, πελώρια, δέντρα,
ξετυλίγεις το κουβάρι
περνάς την κλωστή από κορμό σε κορμό
από κλαδί σε κλαδί, από χαμολούλουδο σε χαμολούλουδο,
για να σημαδέψεις το μονοπάτι της επιστροφής
και να … Διαβάστε περισσότερα