Εσύ νομίζεις ότι ξημέρωσε.
Ότι σηκώθηκες να φτιάξεις πρωινό.
Ότι ο καφές αχνίζει στο μπρίκι και σε νουθετεί.
Ότι η αύρα που ξεφυλλίζει τις κουρτίνες υπόσχεται δροσιά.
Ότι το πλυντήριο που μουρμουρίζει ρυθμικά, θα καθαρογράψει απ’ την αρχή όσα κάποτε … Διαβάστε περισσότερα
Χτες ήταν η μέρα της ομίχλης. Έζωσε το χωριό, άναψε τα τζάκια μέσα στην καρδιά του Αυγούστου, ύγρανε μάτια, δάχτυλα, σακάκια, στοχασμούς. Έκανε αφρόλουτρο ο Θεός με καυτό νερό κι οι ατμοί αγκάλιασαν τις κορυφογραμμές, τα διάσελα, τις ορδές των … Διαβάστε περισσότερα
Να ’χες τα βλέφαρα κλειστά, τα χείλη σκαλοπάτια,
τα σκαλοπάτια ν’ ανεβώ, να σε φιλώ στα μάτια.
Και ν’ αποθέσω στο σοφρά του πιο γλυκού σου ύπνου,
το πρόσφορο και το κρασί του Μυστικού μου Δείπνου.
Να μπω σαν κλέφτης, … Διαβάστε περισσότερα
Σπέτσες
Σ’ αυτήν την κόχη που φυλάω Θερμοπύλες,
παλαιών ηθών τις λιοπερίχυτες καμπύλες,
δεν το αρνούμαι: μοναξιά είναι η αλήθεια
που δεν λιμνάζει στην κατάκοπη συνήθεια.
Ξύλο κι ασβέστη κι αιχμηρό μου κεραμίδι,
κάτω απ’ τα πούπουλα τροχίζω το κοπίδι.… Διαβάστε περισσότερα
Αυτό το φως είναι πηλός
που τον μαλάζει και ο γέροντας κι ο νιος
Αυτό το φως είναι ουρανός
είναι η Ανάσταση κι ο Άδης ο πικρός
Αυτό το φως είναι λυγμός
είναι ο χαϊνης σου κι ο αρραβωνιαστικός
Αυτό … Διαβάστε περισσότερα
Σεληνιακόν (και ολίγον σατυρικόν…)
Μου φέρνεις πονοκέφαλο
και με πετάς σε δίνη.
Καρφιά σκορπάς στο αίμα μου,
αρχόντισσα Σελήνη.
Γεμίζεις και κορδώνεσαι
και καταντάω ράκος.
Εσύ μια Νύμφη ανύμφευτη
κι εγώ σκυφτός γεράκος.
Ζωγράφοι σε υμνολογούν,
αοιδοί σε εκθειάζουν.
Μα
Είναι σκληρός αυτός ο Μάρτης. Είναι τρελός αυτός ο Μάρτης. Είναι απρόβλεπτος αυτός ο Μάρτης. Είναι ευαίσθητος αυτός ο Μάρτης. Είναι γερο-παράξενος αυτός ο Μάρτης. Είναι και έφηβος αυτός ο Μάρτης. Είναι ο καθρέφτης μας αυτός ο Μάρτης.
Δεν θέλω … Διαβάστε περισσότερα
Νύμφη είναι; Μάγισσα ή νεράιδα;
Άλλη σαν τούτη δεν ξανάειδα!
Και που πηγαίνει φορτωμένη,
φρουτολουλουδοανθισμένη;
Να τη που πρόβαλε στη στράτα
του Λαχανοφρουτοσαλάτα.
Αχ, η καρδιά του πως χτυπάει!
Λες; Λαχανοφρουταγαπάει…
– Ω, Δεσποσύνη μου, περάστε
και στο τραπέζι μου … Διαβάστε περισσότερα
Το Πρόσωπό μου είναι η Γαία που διασχίζεις,
καθώς το άλλο σου μισό να βρεις πασχίζεις.
Είναι εργοτάξιο ασυγκράτητων ερώτων
και ησυχαστήριο κουρασμένων καμαρότων.
Στο Πρόσωπό μου τη μορφή του εσύ δίνεις,
κάθε φορά που με μεθάς χωρίς να πίνεις.… Διαβάστε περισσότερα
Και να ο Σεπτέμβρης! Όλο γλύκα, αναμαλλιάρης, ροβολάει στα σοκάκια μ’ ένα τσαμπί αγιωργίτικο στο χέρι και με τη βούργια του την υφαντή στον ώμο. Μέσα τετράδιο τσίλικο, κοντύλι φρεσκοξυσμένο και ψωμοτύρι δεμένο κόμπο στο μαντήλι, για δεκατιανό. Περνώντας έξω … Διαβάστε περισσότερα