Ένα δέντρο στο περβόλι μου
είναι το αραξοβόλι μου.
Στα κλαδιά του χρυσομέλισσες,
πεταλούδες και πουλιά.
Με βροχή, με ήλιο και με παγωνιά,
μες στην πράσινη αγκαλιά,
δεν φοβάμαι ούτε σταλιά.
Έχω ρίζα δυνατή μέσα στη γη
και κορμό να … Διαβάστε περισσότερα
Τα χρόνια μου λέξεις στρουθιά κουρασμένα
ψιμύθια, πόρπες σ’ αρχέγονους μύθους
δεν έχουν σιρόπι ροδιού για εμένα
αρχίγραμμα μόνο σε γυάλινους λίθους.
Ψιμύθια, πόρπες σ’ αρχέγονους μύθους
ζητώ το παιδί που μαζί τους ξεχνιέται
αρχίγραμμα μόνο σε γυάλινους λίθους
το … Διαβάστε περισσότερα
Σε μια πράσινη θάλασσα,
σε δάσος φουντωμένο,
σε ψάχνω κι όλο χάνομαι,
πουλάκι αλαφιασμένο.
Τα δέντρα φτιάχνουνε σκιές,
οι θάμνοι πολεμίστρες
κι όλα τα χαμολούλουδα
τύρφη, αμανίτες, γλίστρες.
Μα εγώ σαν το ακράτητο,
το έφηβο ρυάκι,
κυλάω όλο προσμονή,
χωρίς … Διαβάστε περισσότερα
Σαν έρθει ο Ύπνος ζωντανός
το μάνταλο χτυπήσει,
στρώσε το χράμι το καλό
να μπει να κολατσίσει.
Βγάλε κουκιά με τη ρακή
κι αφράτο παξιμάδι,
να φάει, να πιει, να στυλωθεί
και πιάσε το υφάδι.
Γιατί είναι η πουκαμίσα του… Διαβάστε περισσότερα
Ξημέρωσε και φώτισε
κι ο ουρανός διψάει
και στέλνει τον Αυγερινό
σε μια πηγή να πάει.
Μα εκείνος κοντοστέκεται
σε πόρτα σφαλισμένη
κι αναρωτιέται ποια ψυχή
εκεί είναι φωλιασμένη.
Μην είναι η Μυριόκαλη
που όλους τους πλανεύει,
ή μήπως ο … Διαβάστε περισσότερα
Να ’χα στους ώμους μου φτερά
και σύννεφα στα πόδια,
αμέσως θα ξεπέρναγα
τις λύπες και τα εμπόδια.
Θα σκάλιζα χαμόγελα
ψηλά στα κορφοβούνια
και το δισάκι των φτωχών
θα γέμιζα ως τα μπούνια.
Ένα καράβι αρχάγγελους
θ’ αμόλαγα στην … Διαβάστε περισσότερα
Ανοίγω τα παράθυρα
να δω που ξημερώνει
κι ένα κατραμοσύννεφο
τον ουρανό λερώνει.
Ορμά μέσα στα μάτια μου
κι ευθύς τα σκοτεινιάζει.
Ως την καρδιά μου εισχωρεί,
τη σπέρνει με μαράζι.
Κάτι δεν κάνουμε καλά
και οι θεοί το πήραν… Διαβάστε περισσότερα
Η Νίκη είναι ένα μικρό κοράσι σε περβόλι,
σα σεργιανίζει το κοιτούν με μια λαχτάρα όλοι.
Κρατά στο χέρι ένα γερό μα αδειανό καλάθι,
να το γεμίσει με καρπούς γλυκούς αλλά και λάθη.
Η Ήττα είναι γερόντισσα σ’ απόμερο χαγιάτι,… Διαβάστε περισσότερα
Εσύ βολτάρεις στο γιαλό
με τον καφέ στο χέρι
και στην απέναντι στεριά
θερίζει το μαχαίρι.
Εσύ με ψύλλου πήδημα
ωρύεσαι και βρίζεις,
μα ούτε που φαντάζεσαι
τι εστί να μην ελπίζεις.
Εσύ που κοκορεύεσαι
πως τάχα όλα τα ξέρεις,… Διαβάστε περισσότερα
Στα όνειρά μου απάγκιασε
ένα φθινοπωράκι,
με λουλακί αδιάβροχο,
προσφάι στο δισάκι.
Είχε δεμένο στο λαιμό
φουλάρι μεταξένιο,
γεμάτο πλατανόφυλλα
και χρυσοκεντημένο.
Στο μπράτσο είχε περαστή
μια καλαθούνα οπώρες.
Σεργιάνιζε στις γειτονιές
και γλύκαινε τις ώρες.
Κοντοστεκόταν στην αυλή
που … Διαβάστε περισσότερα