Στα όνειρά μου απάγκιασε
ένα φθινοπωράκι,
με λουλακί αδιάβροχο,
προσφάι στο δισάκι.
Είχε δεμένο στο λαιμό
φουλάρι μεταξένιο,
γεμάτο πλατανόφυλλα
και χρυσοκεντημένο.
Στο μπράτσο είχε περαστή
μια καλαθούνα οπώρες.
Σεργιάνιζε στις γειτονιές
και γλύκαινε τις ώρες.
Κοντοστεκόταν στην αυλή
που … Διαβάστε περισσότερα
Αυτό το θηρίο ποιος θα το εξημερώσει;
Ποιος θα λιμάρει τα ανόσια, αρπακτικά του νύχια;
Ποιος θα μαράνει τα ασίγαστα, ηφαιστειακά του μάτια;
Ποιος θα κουλαντρίσει τα παμφάγα, αδυσώπητα χέρια του;
Ποιος θα υποτάξει τον ανίερο, υψιπετή βηματισμό του;
Αυτό … Διαβάστε περισσότερα
Είδα εψές στον ύπνο μου
πόλη παραμυθένια,
με πεζοδρόμια πράσινα,
σχολεία φιλντισένια.
Είδα τους δρόμους παστρικούς,
δημάρχους να ’χουν κότσια
και στις διαβάσεις ξέγνοιαστα
μπαστούνια και καρότσια.
Είδα πλατείες σαν φωλιές,
πολιτισμού οάσεις,
κέντρα υγείας που έμπαινες
τους πόνους να … Διαβάστε περισσότερα
Το σχολείο είναι φάρος,
της καρδιάς μας οδηγός.
Το καράβι μας σαλπάρει,
ταξιδεύει πάντα εμπρός!
Κάθε μέρα που περνάει
είναι μια καινούργια αρχή.
Μεγαλώνουμε παρέα
κι ομορφαίνει η ζωή.
Και αν έρθουνε φουρτούνες
και χαλάσει ο καιρός,
κάθε ζώο και … Διαβάστε περισσότερα
Πώς να γιορτάσω σήμερα
και τι να σας κεράσω;
Ο χρόνος είναι θάλασσα
και πως να τη δαμάσω.
Ήταν η μέρα κάποτε
ενός παιδιού χεράκι.
Μου έγνεφε κι ανάσαινα
γλυκό ένα αεράκι.
Μύριζε το τετράδιο
κι η πένα μου σκιρτούσε,… Διαβάστε περισσότερα
Να είχα μία Κιβωτό άτρωτη και μεγάλη
που ν’ αρμενίζει άφοβα μες στην ανεμοζάλη.
Να σώζονται στ’ αμπάρια της ζώα φυτά κι ανθρώποι
σαν παίζουν χθόνιοι καιροί με τη ζωή μας τόπι.
Να είναι ο Δευκαλίωνας στην πλώρη καπετάνιος
κι … Διαβάστε περισσότερα
Πλημμύρισαν τα διάσελα,
βουλιάξανε οι δρόμοι,
τον κόσμο πια δεν τον βαστούν
του Άτλαντα οι ώμοι.
Ανοίξανε οι ουρανοί,
νερά μας πνίγουν τόνοι,
στον ντόκο πλάι, στον Πειραιά,
φουντάραν τον Αντώνη.
Δελφίνι, Θεέ μου, ας ήμουνα
στην αφρισμένη αμάχη,
να … Διαβάστε περισσότερα
Εσύ αρμενίζεις στ’ άγρια στίφη των κυμάτων
κι εγώ φουντάρω στις γραμμές των αδυνάτων.
Τον προορισμό σου να κατέχω δεν αφήνεις
κι αν σου σιμώσω, παρευθύς τους κάβους λύνεις.
Δεν είναι η θάλασσα για σένα, μου φωνάζουν.
Μα εμένα αλλιώτικα … Διαβάστε περισσότερα
Μέχρι και χτες γι’ αντήλιο το είχες το βιβλίο
και σήμερα σου είπανε «Σήκω να πας σχολείο!».
Μέχρι και χτες αρμένιζες μ’ αλατισμένα χείλια.
Τώρα πίσω απ’ τα κάγκελα κοιτάς την μπουκαμβίλια.
Μέχρι και χτες ζωγράφιζες φιλιά στα καλντερίμια
και … Διαβάστε περισσότερα
Πως να γιορτάσω εγώ και τι,
αφού έφυγες ταξίδι
κι όλα τα γιατροσόφια τους
τα έχω πάρει ήδη;
Πως ν’ απαλύνω την πληγή
που όλο κακοφορμίζει
και που να βρω τη δύναμη
που ξέρει να ελπίζει;
Πες μου τι γίνεται … Διαβάστε περισσότερα