Μου το ’πε το ξημέρωμα
κι η σιγανή ψιχάλα:
-Ήρθε και σένα η ώρα σου,
πτωχή κυρα – δασκάλα!
Άρχισε πρώτα η μηχανή
να βαριανασαίνει
και σταδιακά από καύσιμα
ψαθί ταπί να μένει.
Μετά εχάθη η φωνή
που σόλαρε με … Διαβάστε περισσότερα
Tag Archives: Σατυρικά ποιήματα
Astra μη με μαλώνετε…
Astra μη με μαλώνετε,
τσιμπήστε με μονάχα,
ααα, για να νικήσω τον ιό,
-χεράκι να ’χεις ελαφρύ-
να ξαναβγώ στη στράτα.
Astra άκου τον πόνο μου,
κάνε το μαγικό σου,
ααα, να ορθώσω σίδερο κορμί
-ψηλό κυπαρισσάκι μου-
με το … Διαβάστε περισσότερα
Η μπαλάντα της ΤηλεΚοκώς
Έζησα κάποτε, πουλιά μου,
την πιο παράξενη χρονιά μου.
Ποιος να το πίστευε; Κανείς!
Τι θα περνούσαμε κι εμείς…
Πλησίαζε η Πασχαλιά
κι έβρισκες μέσα στα σχολειά,
όπου κι αν μύριζε Ελλάδα,
σε κάθε τάξη μια πουλάδα!
Και κοκοκό και … Διαβάστε περισσότερα
Αχ, καραντίνα…
Αχ καραντίνα, Μάρτιο μήνα,
τσίκνισες στο πίσω το μπαλκόνι,
μπάφιασε το έρμο χελιδόνι.
Όπου θες πια δεν σοφάρεις,
μόνο στο you tube σερφάρεις,
ντύθηκες πιτζαμομόρτης
και κοιμάσαι με τη μάσκα
και με μια μοδάτη κάσκα.
Καραντίνα, αχ καραντίνα.
Αχ καραντίνα,