Είδα εψές στον ύπνο μου
πόλη παραμυθένια,
με πεζοδρόμια πράσινα,
σχολεία φιλντισένια.
Είδα τους δρόμους παστρικούς,
δημάρχους να ’χουν κότσια
και στις διαβάσεις ξέγνοιαστα
μπαστούνια και καρότσια.
Είδα πλατείες σαν φωλιές,
πολιτισμού οάσεις,
κέντρα υγείας που έμπαινες
τους πόνους να … Διαβάστε περισσότερα
Το σχολείο είναι φάρος,
της καρδιάς μας οδηγός.
Το καράβι μας σαλπάρει,
ταξιδεύει πάντα εμπρός!
Κάθε μέρα που περνάει
είναι μια καινούργια αρχή.
Μεγαλώνουμε παρέα
κι ομορφαίνει η ζωή.
Και αν έρθουνε φουρτούνες
και χαλάσει ο καιρός,
κάθε ζώο και … Διαβάστε περισσότερα
Πώς να γιορτάσω σήμερα
και τι να σας κεράσω;
Ο χρόνος είναι θάλασσα
και πως να τη δαμάσω.
Ήταν η μέρα κάποτε
ενός παιδιού χεράκι.
Μου έγνεφε κι ανάσαινα
γλυκό ένα αεράκι.
Μύριζε το τετράδιο
κι η πένα μου σκιρτούσε,… Διαβάστε περισσότερα
Να είχα μία Κιβωτό άτρωτη και μεγάλη
που ν’ αρμενίζει άφοβα μες στην ανεμοζάλη.
Να σώζονται στ’ αμπάρια της ζώα φυτά κι ανθρώποι
σαν παίζουν χθόνιοι καιροί με τη ζωή μας τόπι.
Να είναι ο Δευκαλίωνας στην πλώρη καπετάνιος
κι … Διαβάστε περισσότερα
Εσύ αρμενίζεις στ’ άγρια στίφη των κυμάτων
κι εγώ φουντάρω στις γραμμές των αδυνάτων.
Τον προορισμό σου να κατέχω δεν αφήνεις
κι αν σου σιμώσω, παρευθύς τους κάβους λύνεις.
Δεν είναι η θάλασσα για σένα, μου φωνάζουν.
Μα εμένα αλλιώτικα … Διαβάστε περισσότερα
Μέχρι και χτες γι’ αντήλιο το είχες το βιβλίο
και σήμερα σου είπανε «Σήκω να πας σχολείο!».
Μέχρι και χτες αρμένιζες μ’ αλατισμένα χείλια.
Τώρα πίσω απ’ τα κάγκελα κοιτάς την μπουκαμβίλια.
Μέχρι και χτες ζωγράφιζες φιλιά στα καλντερίμια
και … Διαβάστε περισσότερα
Πως να γιορτάσω εγώ και τι,
αφού έφυγες ταξίδι
κι όλα τα γιατροσόφια τους
τα έχω πάρει ήδη;
Πως ν’ απαλύνω την πληγή
που όλο κακοφορμίζει
και που να βρω τη δύναμη
που ξέρει να ελπίζει;
Πες μου τι γίνεται … Διαβάστε περισσότερα
Ποιος θέλει να κατακαώ,
βορά να γίνω στο Κακό
και στάχτη στο περβάζι;
Ποιος τη φουντώνει τη φωτιά
κι όταν με πνίγει το γλεντά
και ύπουλα καγχάζει;
Ποιος έχει φίδια για μηρούς
και τους εχθρούς μου κολλητούς
με μάτια φλογισμένα,… Διαβάστε περισσότερα
Τι κόσμος είναι αυτός, μπαμπά,
πληθύναν οι φονιάδες
κι οι δικηγόροι στα λεφτά
κάνουνε τεμενάδες.
Τι κόσμος είναι αυτός, μαμά,
φουντώνει και κορώνει
κι αυτός που ανάβει τη φωτιά
γλεντά και καμαρώνει.
Τι κόσμος είναι αυτός, παππού,
παντού ξέρες κι … Διαβάστε περισσότερα
Μελτέμι ήρθε απ’ το βοριά κι έβρεξε πεφταστέρια
κι εσύ σαν άμμος γλίστρησες μες απ’ τα δυο μου χέρια.
Δεν ήσουνα κυματισμός ή αύρα του πελάγου,
γιατί είχες στ’ ακροδάχτυλα το άγγιγμα του πάγου.
Εγώ στη φουσκοθαλασσιά βουτούσα σα δελφίνι… Διαβάστε περισσότερα