Λίγο πριν φτάσει ο Μάιος,
λίγο πριν φύγει ο Απρίλης,
το δρόμο πήρα το γνωστό,
εκεί που ανθίζει το βουνό.
Είχα τα χέρια μου αδειανά,
σύννεφα στην καρδιά μου
τραγούδια άλικα στ’ αυτιά,
γι’ άπιαστα όνειρα, παλιά.
Έκανα μέσα μου … Διαβάστε περισσότερα
Αν είσαι η μυλόπετρα κι εγώ τ’ αβρό σταράκι,
ποια αγάπη χεροδύναμη σοδειάζει τ’ αλευράκι;
Αν είσαι αγρός ανέμελος κι εγώ αίμα ανθισμένο,
ποιος έρωτας με ξέχασε και ποιον να περιμένω;
Αν είσαι αλάδανος αψύς κι εγώ φιλί φτεράκι
ποιο … Διαβάστε περισσότερα
Για δέστε τον αμάραντο
στην άμμο πως φυτρώνει,
τη δίψα του πως τη βαστά
και δεν τη φανερώνει.
Για δέστε πως ανθοφορεί,
κεφάλι πως σηκώνει
και πως αντέχει ξερικός
χωρίς ν’ αποκαρδιώνει.
Για δέστε που σεβαστικά
το πέλαγο ρεμβάζει
κι … Διαβάστε περισσότερα
Πες μου σοφή γερόντισσα
της φύσης Καλομοίρα
που πάει τρεχάτος ο καιρός
σαν πιλαλά στη γύρα.
Πες μου, γιαγιάκα, τι θωρείς
στου κόσμου τα κατώφλια.
Ποιοι γεύονται κροκάτο αυγό
και ποιοι τ’ αυγού τα τσόφλια.
Πες μου, κοκόνα μου καλή,… Διαβάστε περισσότερα
Μ’ ένα κουπί ξεκίνησα τη θύελλα να δαμάσω
κι έβαλα πλώρη και σκοπό μαζί του να γεράσω.
Παιδί ήμουνα και χάραξα πάνω του τ’ όνομά μου
κι έσκυψα μες στη θάλασσα να βρω τα γονικά μου.
Κι είδα το δελφινόπουλο … Διαβάστε περισσότερα
Να ξαποστάσω
κι ας είναι σε μια τρίχα κεραυνού
κι ας είναι και στο χείλος του γκρεμού
κι ας είναι και στ’ αγκάθια του συρμού
Να ξαστερώσω
κι ας είναι ουτοπία η αγκαλιά
κι ας είναι μόνο ατμός, άδεια η … Διαβάστε περισσότερα
Με τι τραγούδι να σου πω
πως έρχεται αντάρα;
Πού να ’βρω ένα πεντάγραμμο
για ζόρικη κιθάρα;
Με τι φωνή να τραγουδώ
γι’ αυτά που μας πονάνε;
Με μαύρο κρέπι στην καρδιά
σιωπούν όσοι αγαπάνε.
Με τι πιοτό να στυλωθώ,… Διαβάστε περισσότερα
Εκεί που είμαι πάντα,
όλα μου λεν αγάντα.
Τα κύματα, ο γλάρος
κι ο πέτρινος ο φάρος.
Εκεί που είμαι πάντα,
ταξίμια παίζει η μπάντα
κι ένα παιδί ρωτάει
η θάλασσα που πάει.
Εκεί που είμαι πάντα,
ποτέ δεν έχει … Διαβάστε περισσότερα
Ποιο χέρι σπρώχνει τις ψυχές
αφύλαχτες στη ρούγα,
να ψάξουν για το ταίρι τους
με μόνο μια φτερούγα;
Ποια δίψα καίει τα στόματα,
τα πόδια ξεσηκώνει,
ν’ αρχίσουν τις γυροβολιές
στου έρωτα τ’ αλώνι;
Ποια φλόγα στήθη διαπερνά
κι ανάβει … Διαβάστε περισσότερα
Τη μια στιγμή κερνάς ρακιά,
την άλλη κράζεις Ώφου!
Αυτό είν’ -αλίμονο- όπου γης
το ριζικό του ανθρώπου.
Τη μια στιγμή χορεύοντας
τη γη ίσα που αγγίζεις,
την άλλη στα χαλάσματα
μια προσευχή ψελλίζεις.
Τη μια στιγμή περήφανος,
θαρρείς πως … Διαβάστε περισσότερα